تبيين تاثير كيفيت زندگي كاري بر بهره وري كاركنان

كيفيت زندگي كاري يكي از متغيرهايي است كه اخيرا به لحاظ اهميت، مورد توجه بسياري از مديران كه درصدد ارتقا كيفيت منابع انساني خود هستند قرار گرفته است؛ گر چه مطالعه شاخصهايي كه براي كيفيت زندگي كاري سودمند و يا مضر هستند بين ابعاد كيفيت زندگي كاري و بهره وري كاركنان رابطه معني داري وجود دارد كه در اين ميان بيشترين رابطه مربوط به امنيت شغلي و كمترين رابطه مربوط به مشاركت مي باشد .مديران و ذينفعان سازمان ميتوانند نسببت به بهبود وضعيت هريك از ابعاد مرتبط باكاركنانشان اقدام نمايند. همچنين آنها ميتوانند بكوشند تا با ايجاد توازن بين كار و زندگي در مورد كاركنان اقدامات لازم را از قبيل آموزش هاي لازم و ساير فعاليت ها انجام دهند. تا منجر به بهبود وضعيت فعلي گردد. براي ايجاد نقش موثر كيفيت زندگي كاري در افزايش بهره وري كاركنان پيشنهاد ميشود در جهت تقويت بنيادهاي كيفيت زندگي كاري در شركت ها مدنظر قرار دادن اوليت بندي ارائه شده از تﺃثير مولفه هاي كيفيت زندگي كاري بر بهره وري كاركنان، تفاوت هاي كاركنان از نظر جنسيت و ميزان تحصيلات در اين راستا مورد توجه مديران و برنامه ريزان شركت قرار گيرد . با توجه اين كه امنيت شغلي موثرترين عامل و ارتقاي بهره وري كاركنان شناخته شده است لذا تقويت اين عامل از طريق اعمال روش هاي زير در افزايش بهره وري كاركنان شركت موثر خواهد بود: پرداخت منصفانه به كاركنان بر مبناي توجه به كار آنها و نياز سازمان به نوع كار و مهارت متخصص ايشان و همچنين ارائه پرداختهاي انگيزشي به آنها براي جبران كاري كه در سازمان انجام ميدهند. به روز كردن اطلاعات كاركنان مي تواند توانايي آنها را در ايفاي نقش آزمايي خود مطابق با تحولات و تغييرات ايجاد شده در محيط بالا ببرد و در تثبيت موقعيت شغلي آنان مفيد واقع شود .روش تحقيق تحليلي توصيفي است