واكنش سرمايه گذاران به پياده سازي سازوكارهاي راهبري بنگاه در بورس اوراق بهادار تهران

سازوكارهاي نظام راهبري بنگاه،ابزارهاي غير مستقيم و احتمالاً ناقص سهامداران هستند،سهامداراني كه تلاش مي كنند از طريق تغيير در رفتار مديراني كه در واقع نمايندگان آنها هستند،هزينه هاي نمايندگي را كاهش دهند.به دو طريق مي توان از طريق كاهش عدم تقارن اطلاعاتي، رفتار مديران را تغيير داد:(1) كاهش مستقيم عدم تقارن اطلاعاتي به وسيله مشوق ها؛و(2) كاهش غيرمستقيم عدم تقارن اطلاعاتي به وسيله نظارت. به ويژه، ممكن است جوائز تنها زماني كسب شود كه مديران سطح تلاش صرف شده خود كه در نتيجه آن عدم تقارن اطلاعاتي راجع به عمليات آنها كاهش يافته را آشكار سازند. علاوه بر اين، امكان دارد سازوكارهاي نظام راهبري بنگاه به صورت غيرمستقيم از طريق ارتقاي سيستم هاي نظارتي و جداسازي وظيفه مديرعامل از رئيس هيئت مديره يا افزايش اعضاي مستقل در هيئت مديره، عدم تقارن اطلاعاتي را كاهش دهند. لذا انتظار مي رود كه با بهبود وضعيت نظام راهبري بنگاه، سرمايه گذاران و سهامداران، ديدگاه بهتري نسبت به شركت داشته باشند و متعاقباً پياده سازي سازوكارهاي نظام راهبري بنگاه با واكنش مثبت سرمايه گذاران مواجه گردد. با اين اوصاف، در پژوهش حاضربر اساس داده­هاي گردآوري شده از 155 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال­هاي 1390 تا 1394 و با استفاده از تحليل رگرسيون تركيبي مورد آزمون قرار گرفت. در ابتدا آماره­هاي توصيفي مربوط به متغيرهاي وابسته و مستقل ارائه گرديد. سپس يك فرضيه اصلي به همراه سه فرضيه فرعي مطرح شده كه، مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج آزمون معناداري ضرايب بر اساس معادله­هاي رگرسيون برازش شده، به­طور خلاصه حاكي از اين بود كه بين ساختار مالكيت و بازده سهام شركت ارتباطي معنادار و معكوس برقرار است. در واقع سرمايه­گذاران به ساختار مالكيت و درصد سهام تحت تملك سهامداران عمده واكنش منفي نشان مي­دهند. اين در حالي است كه سرمايه­گذاران واكنش معناداري به ويژگي­هاي هيئت مديره نشان نمي­دهند.