طراحي و اجراي سيستم هاي هوش تجاري در سيستم هاي برنامه ريزي منابع سازمان

سازمان‌ها در طول حياتشان با عمليات تجاري مقادير زيادي از داده‌هاي تجاري و اطلاعات خام را توليد مي‌كنند. اين حقيقت سازمان‌ها را ملزم به جستجوي ابزارهايي براي تسهيل فرايند كسب اثربخش داده‌ها، پردازش و تحليل وسيع آنها كرده است تا براساس آن پايه­اي را براي كشف دانش جديد بنا نهند. از آنجايي كه ابزار و روش‌هاي تجزيه و تحليل سنتي قادر به برآورده كردن نيازهاي به موقع و دقيق اطلاعاتي و همچنين تجزيه و تحليل تجاري از آنها نبودند، بنابراين سيستم‌هاي هوش تجاري [1]BIS به عنوان يك ضرورت ظهور پيدا كردند. احساس نياز به وجود يك سيستم هوش تجاري در سازمان براي اولين بار در سطوح بالاي مديريتي احساس مي‌شود و از بالاي هرم ساختار سازماني به بخش‌هاي زيرين منتقل مي‌گردد. مهم‌ترين نياز يك مدير، تصميم گيري است. فرآيند تصميم گيري مي‌تواند به سه بخش كلي تقسيم شود كه عبارتند از: 1- دسترسي، جمع آوري و پالايش داده‌ها و اطلاعات مورد نياز، 2- پردازش، تحليل و نتيجه گيري براساس دانش، 3- اعمال نتيجه و نظارت بر پيامد‌هاي اجراي آن. در هر يك از موارد فوق، سازمان‌هاي قديمي كه از هوش تجاري استفاده نمي‌كنند، داراي مشكلاتي هستند كه اغلب به دليل حجيم بودن داده‌ها، پيچيدگي تحليل‌ها و ناتواني در ردگيري پيامدهاي تصميم گرفته شده به وجود مي‌آيند. هوش تجاري با كمك به حل مشكلات فوق، به دليل ساختاري كه در سازمان به وجود مي‌آورد، خالق فرصت‌هاي جديدي براي سازمان است. سيستم­هاي هوش تجاري ابزاري را فراهم مي­كنند كه بر اساس آن به نيازهاي اطلاعاتي سازمان­ها به شكل مناسبي پاسخ داده شود.