اثر بازي هاي پرورشي گروهي و انفرادي بر عملكرد شناختي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير

هدف از پژوهش حاضر بررسي و مقايسه اثر بازي هاي پرورشي گروهي و انفرادي بر عملكرد شناختي كودكان كم توان ذهني آموزش پذير مي باشد. بدين منظور تعداد 36دانش آموز كم توان ذهني از بين دانش آموزان كم توان ذهني شهر تهران كه دامنه سني تقويمي 8تا 15 سال و سن عقلي 7تا10سال با ضريب هوشي 50تا70 داشتند با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني ها بعد از همتا سازي به سه گروه كنترل، بازي هاي انفرادي و بازي هاي گروهي تقسيم شدند. طرح اين تحقيق نيمه تجربي بود كه بصورت پيش آزمون، پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام وكسلركودكان(حافظه كوتاه مدت) جمع آوري و با استفاده از تحليل واريانس يكطرفه و با سطح معنا داري P 0. 05 تجزيه و تحليل شد. نتايج تحليل واريانس نشان داد كه بازي هاي گروهي و انفرادي اثر معني داري بر حافظه كوتاه مدت كودكان كم توان ذهني آموزش پذير دارد. بنابراين در برنامه ريزي هاي آموزشي براي اين كودكان مي توان از بازي هاي حركتي در دو مدل گروهي و انفرادي جهت تقويت حافظه كوتاه مدت استفاده كرد.