بررسي قصه در قرآن و تفاسير

«قصه» در ادبيات فارسي از ديرباز وجود داشته است. اين قصه‌ها عمدتاً از تخيل آدمي نشأت گرفته‌اند و ساليان طولاني به صورت شفاهي بر زبان‌ها جاري بوده تا اينكه به صورت مكتوب (نظم و نثر) درآمده است. از زمان اسلام به بعد مسلمانان با كتابي به نام «قرآن كريم» روبه‌رو مي‌شوند؛ كتابي كه به عنوان نمونه‌اي كامل از يك متن ادبي، منبعي سرشار از قصه است. قصه‌ها كه در قرآن كريم از آن‌ها با عنوان قصص ياد مي‌شود، فارغ از هرگونه تخيل به بيان سرگذشت پيشنيان مي‌پردازند. ساختار قصه‌هاي قرآن كريم با قصه‌هايي كه هماره در بين مردم وجود داشته، متفاوت است. علاوه بر اين، قرآن عاملي مؤثر در به وجود آمدن تفسيرهايي شد كه امروزه بخش مهمي از قصه‌ها را مي‌توان در دل آن‌ها يافت. اين تفسيرها هم به گونه‎اي به شرح، تحليل، بسط و گسترش همين قصص قرآني پرداخته‌اند. پژوهش حاضر تلاشي براي بررسي ساختار قصه‌هايي است كه در قرآن و تفاسير غالباً از آن‌ها با عنوان «احسن‌القصص» ياد شده است.