بررسي و مقايسه‌ي تابو در كليله و دمنه و گلستان سعدي، با تكيه بر تابوهاي رفتاري

تابو(taboo) يا باورهاي خرافي دربردارنده‌ي مفهوم گسترده‌اي است و در تمام جوامع گذشته و حال بشري وجود داشته، دارد و خواهد داشت. اين واژه هم به معني مقدس و هم به معني پاك و نجس است و در كل نوعي ممنوعيت را مي‌رساند. در تقسيم‌بندي تابوها مي‌توان به مواردي از جمله: تابوهاي زباني، رفتاري، غذايي، جنسي و ... اشاره كرد. ممكن است جامعه‌اي بر تابوهاي رفتاري، تاكيد بيشتري نسبت به ديگر اقسام تابو داشته باشد و يا حتي در بين انواع تابوهاي رفتاري به گونه‌ي خاصي از آن اهميت بيشتري بدهد. هم‌چنين ادبيات هر ملّت عرصه‌ي بازتاب و حتي به چالش كشيدن تابوهاي جامعه است، زيرا ادبيات با ديدي انتقادي و هنجار گريزانه همراه است. ازين رو در اين مقاله بر آنيم تا پس از تعريف تابو و انواع آن، با تكيه بر نوع رفتاري، دو اثر مهم منثور ادبيات كلاسيك پارسي، كليله و دمنه و گلستان سعدي، كه هركدام داراي جامعه‌ي خاص خود هستند و امور اجتماعي از جمله تابوها در آن‌ها بازتاب فراواني دارد، با ذكر نمونه‌هايي از متن دو اثر، بررسي كنيم تا مشخص شود كدام نوع از تابوهاي رفتاري در آنها بازتاب بيشتري داشته و بيشتر منع شده است.