تحليل نظريۀ ترامتنيت ژرار ژنت با تكيه بر پاره‌اي از داستان‌هاي كليله و دمنه ، مرزبان نامه ، مثنوي مولانا و منطق الطيرعطار

براساس نظريۀ بينامتنيت ، هيچ متني اصيل نيست و هر متن واگويه اي از متون پيشين است . به بيان ديگر، چيزي به نام معناي اول وجود ندارد زيرا هر اثر يا متني داراي يك پيشينه و پيوندي دو سويه با ساير متون است.حال اين اثر مي تواند ادبي يا غير ادبي ،هم عصر همان متن يا متعلق به دوره‌هاي پيشين باشد. ژرارژنت يكي از بزرگترين نظريه پردازان حوزه‌ي بينامتنيت به شمار مي‌رود و به تعبيري واضع عناصر ترامتني در مطالعات بينامتني است. او برخلاف پاره‌اي از نظريه پردازان بينامتنيت همچون ژوليا كريستوا صرفا در مقام نظريه‌پرداز ظاهر نشده است بلكه دغدغه ي كاربست و تحليل نظريه را نيز داشته است. ما دراين نوشتار، مناسبات متني‌اي چون: بينامتنيت صريح،بينامتنيت ضمني،بيش متنيت ( از نوع تقليد و دگرگوني)،و....را در كليله و دمنه،مرزبان نامه،مثنوي معنوي و منطق الطير، با محوريت داستان هاي بوزينه و باخه،روباه وبط ،احول و دوبين و احول و ميزبان،داستان شيروخرگوش و.... به روش توصيفي و تحليلي مورد تحليل و بررسي قرار داده‌ايم. رهيافت ترامتني پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كه با وجود بنيادهاي مشترك در همه‌ي اين داستان‌ها،متون متاخر كه به عنوان زبرمتن متون متقدم(زيرمتن) محسوب مي‌شوند،دچار چه دگرديسي و تحولي شده‌اند و كدام يك از نويسندگان يا شاعران در پرداخت هنري و ادبي داستان‌ها بهتر و دقيق‌تر عمل كرده‌اند.