نقد و مقابله ترجمه متون عربي كليله و دمنه (حضرت آيت الله حسن زاده آملي و استادان مرحوم، عبد العظيم قريب و مجتبي مينوي طهراني)

نگارنده در اين مقاله كوشش مي كند در آغاز، به طور مختصر لزوم ترجمه متون ادبي به زبان روز را بحث و بررسي كند زيرا گاهي اين سؤال مطرح مي شود كه آيا مي توان متون ادبي ـ به ويژه شعر- را ترجمه كرد؟ ديگر اينكه آيا ترجمه بايد به زبان عصر خويش باشد يا به زبان روز؟ آنگاه با ارائه ترجمة پيشنهادي، به نقد دو سويه برخي ترجمه هاي موجود متون عربي كليله و دمنه مي پردازد. از يك سوي به ويژگي هاي مثبت و از ديگر سوي به برخي ايرادات اشاره مي كند. در نقد ترجمه ضمن برشماري نكات مثبت ترجمه بايد اشاره شود كه آيا مترجم از جهت واژگاني نتوانسته است به خوبي معادل يابي كند يا از جهت دستوري و غيره؟ زيرا نبايد نقش ساختارهاي دستوري، بلاغي و … را در ترجمه ناديده گرفت. بنابراين مي طلبد كه مترجم، زبان و ادبيات عربي را به طور علمي يا آكادميك فرا گيرد و ترجمه را به صورت روشمند و فني بياموزد. به نظر مي رسد روشمند نبودن ترجمه ها يكي از معضلات اساسي جامعه ادبي كشور ماست كه با بررسي ترجمه هاي موجود بنا نداريم فقط به واژگان و برخي نكات دستوري ايراد بگيريم بلكه به زبان ترجمه نيز اشاره خواهيم كرد.