برخي آداب اجتماعي در دو داستان كهن ايراني

اين مقاله در صدد مقايسه ميان آداب و رسوم اجتماعي مطرح شده در دو كتاب «سمك عيار» و «داراب نامه طرسوسي» است. هرچند در اين دو اثر به آداب و رسوم و عادات و خلق و خوي درباريان و طبقات اشراف و قدرتمند جامعه اهميت ويژه اي داده مي‌شود، اما در لابه‌لاي داستان هاي اين دو كتاب مي‌توان مطالبي مربوط به مردم كوي و برزن و سنت‌ها و معتقدات آن‌ها يافت. اين داستان‌ها حاوي موارد فراواني از مطالب مردم‌شناختي و جامعه‌شناختي است كه مي‌تواند ابتدا ما را با فولكلور جامعه ايراني آشنا كند و سپس زمينه‌اي را براي پژوهش‌هاي ميان‌رشته‌اي بين ادبيات فارسي و جامعه‌شناسي و ... فراهم آورد. در پژوهش حاضر سعي شده تا مواردي را كه به فرهنگ مردم مربوط بوده است، گردآوري كرده ،به طبقه‌بندي و تنظيم موضوعي آن بپردازيم تا مجموعه‌اي به دست آيد كه ما را در شناخت فرهنگ ايراني در قرن ششم ياري دهد و راهنماي ما در يافتن منشأ و ريشه آدابي باشد كه امروزه نيز در جامعه به چشم مي‌خورد. از نتايج به دست آمده، يكي اينكه هردو اثر بيانگر تشابهات فرهنگي زيادي هستند كه برخي از اين رسوم امروز نيز به چشم مي‌خورد و ديگر اينكه «سمك عيار» براي بررسي‌هاي فرهنگي منبع غني‌تر و مناسب‌تري است.