بررسي عناصر اسطوره‌اي در افسانه‌هاي عاشقانۀ ايراني

موضوع مقالۀ حاضر بررسي شاخصه‌هاي برجستۀ اسطوره‌اي در برخي از افسانه‌هاي عاميانۀ ايراني است كه با توجه به 20 افسانۀ عاشقانۀ ايراني از نوع افسانه‌هاي سحرآميز انجام شده است؛ در اين افسانه‌ها به بررسي عناصر اسطوره‌اي در سه حوزۀ اصلي عشق، عاشق و معشوق پرداخته شده و با نشان دادن الگويي ساختاري، فضاهاي قابل تطبيق افسانه و اسطوره در اين سه حوزه نشان داده شده است؛ در ترسيم اين‌الگوها، ابتدا عناصر اسطوره‌اي تعريف شده‌اند و سابقۀ اين عناصر در اسطوره‌ها نشان داده شده است و سپس تجلي آنها در فضاي افسانه مورد بررسي قرار گرفته است؛ در حوزۀ عشق، وقوع عشق پيش از ديدار و منع شدگي و همچنين ممنوعيت آن قبل و بعد از وقوع، نزديكي زيادي با فضاي اسطوره‌اي دارد؛ در حوزۀ ويژگي‌هاي عاشق افسانه‌اي، بلندمرتبگي، شيوۀ غيرمعمول تولد، سن كم و سفر قهرمانانه از ويژگي‌هاي قابل تطبيق با اسطوره‌ها به شمار مي‌روند و در مورد معشوق، جوانيِ جاودانه، ظاهر و قدرت غيرمعمول، دانش‌هاي خاص، خواستاران بي‌شمار، عبادت شدن، و پيوند با طبيعت از جمله ويژگي‌هاي اسطوره‌اي او به نظر مي‌رسند.