بررسي نقش اسب و جايگاه آن در قصه‌هاي عاميانه

حيوانات نقش عمده‌اي در قصه‌ها و داستان‌ها دارند. حضور حيوانات جادويي در قصه‌ها با قدرت‌هاي خارق العاده‌اي كه دارند موجب جذابيت و كشش بسياري براي كودكان مي‌شود، اسب‌ها در قصه‌ها جايگاه ويژه‌اي دارند و به صورت اسب سخنگو، اسب بالدار، اسب دريايي، اسب سياه نمود پيدا مي‌كنند. از خصوصيات بارز آنان در اين قصه‌ها پيشگويي، دانايي، هدايت و تكوين شخصيت قهرمان است. اسب‌ها در واقع عنصر اصلي دست‌يابي به بلوغ فكري و اخلاقي و همين‌طور رشد روحي قهرمانان بوده‌اند. آن‌ها همواره حامي قهرمان در مواقع سختي بوده‌اند. همين‌طور جدايي آن‌ها از قهرمان در مقطع خاصي از قصه، به استقلال فردي قهرمان مي‌انجامد. تشبه آن‌ها به انسان در گفتار و رفتار و تغذيه و... مي‌تواند كودك را در همزادپنداري با قهرمان و يكي انگاشتن اسب و قهرمان ياري دهد و لذا كودك با همسان سازي شرايط خود و قهرمان قصه، عكس العمل مثبتي در رويارويي با مشكلات از خود نشان خواهد داد. همچنين در برخي قصه‌ها مي‌توان اسب را راهنماي دست‌يابي و يكي شدن قهرمان با آنيماي وجود خود دانست كه در آخر با فرافكني مثبت آن به يك شاه‌دخت و يكي شدن آنيما با وجود قهرمان، نقش اسب پايان پذيرفته و قهرمان با پيروزي به سمت شهر و ديار و به سمت خانواده‌ي خود باز مي‌گردد. در تمام اين قصه‌ها هيچ كدام از اين جانوران به ياري نيروي شرير نمي‌پردازند، بلكه با همراهي قهرمان و با ياري رساندن به نيروي خير به طور مداوم به جنگ با نيروي شرير و براندازي آن همت مي‌گمارند.