بررسي نظرگاه و كانوني شدگي در سمك عيار با تكيه بر نظرات ژرار ژنت

هر خواننده‌ تاريخي با مطالعه روايت‌هاي داستاني با اين پرسش روبه‌رو مي‌شود : «چه كسي در داستان سخن مي‌گويد». پاسخ آن نيز، نوع زاويه ديد را مشخص مي‌كند. يكي از نوآوري‌هاي ژرار ژنت، دقت در اين پرسش بود، كه بر سخن گفتن و شيوه ارائه گفتار تأكيد مي‌كند. راوي، سخن «مي‌گويد» و روايت‌نيوش، خواننده پنهان و تاريخي نيز سخنان او را مي‌شنوند. ژرار ژنت، اين پرسش را مطرح كرد: «زاويه ديد كدام شخصيت چشم‌انداز روايت را جهت مي‌دهد؟» وي در پرسش خود نه بر «گفتن» بلكه بر «ديدن» انگشت مي‌گذارد. راوي از چه كانون و منظري به رخدادهاي داستان مي‌نگرد؟ تفاوت زاويه ديد و كانوني‌شدگي چيست؟ و...در اين مقاله سعي شده است پس از تعريف روايت، روايت‌شناسي و روايت داستاني، به تببين نظرگاه و كانوني شدگي، و بررسي آن در داستان سمك عيار پرداخته شود.در مورد نظرگاه ، تكيه بر نظريات رايج در علمِ روايت‌شناسي و خصوصاً نظرات ژرار ژنت بوده است. بررسي اين عنصر در داستان سمك عيار، گذشته از آنكه گامي تازه براي شناخت اين داستان است، از دو نظر اهميت دارد. يكي به‌سببِ حضور نقال در داستان كه نوع ويژه‌اي از راوي است و دوم به‌سببِ بار عقيدتي كه اين داستان داراست.