بررسي روايت در كليله و دمنه (باب بوزينه و باخه)

روايت از ديرباز تاكنون به ‌عنوان يكي از اركان اصلي داستان مورد توجه بوده و در تمام جلوه‌هاي فرهنگي بشر ديده مي‌شود. با توجه به گستردگي قلمرو روايت، اهميت شناخت و آگاهي نسبت به آن دوچندان احساس مي‌شود. روايت از طريق «راوي» صورت مي‌پذيرد. كليله ودمنه به ‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين گنجينه‌هاي ادب فارسي داراي روايت‌هاي بسياري از داستان‌هاي آموزنده است. در اين پژوهش قسمتي از اين كتاب ارزشمند(باب بوزينه و باخه) از منظر روايت‌شناسي مورد بررسي قرار گرفته است كه بسامدهاي آماري آن نشان مي‌دهد بيشترين حجم روايت را داناي كل بر عهده دارد. از آن‌ جايي كه كليله و دمنه يك اثر اخلاقي و پندآموز است اين زاويه ديد بسامد بالايي دارد؛ زيرا به عنوان مثال تك‌گويي دروني يا حديث نفس معمولاً در ذهن خود شخصيت است و مخاطب بيروني ندارد، در حالي‌كه كليله و دمنه اثري پندآموز و براي عبرت‌آموزي است. بنابراين بهتر از زاويه ي ديدي استفاده شود كه در آن حضور مخاطب نيز مراعات شود. عامل ديگر سبك نثر فني است كه بيشتر به جنبه‌هاي بيروني اثر توجه دارد تا به حالات رواني. بنابراين زاويه ديد اول شخص و تك‌گويي كه بيشتر براي بيان حالات روحي بكار مي‌رود، در متون اين دوره كاربرد كمتري دارد.