فناوري اطلاعات و ارتباطات در سند برنامه درسي ملي جمهوري اسلامي ايران

اين مطالعه با هدف بررسي ميزان توجه سند برنامۀ درسي ملي جمهوري اسلامي ايران به فناوري اطلاعات و ارتباطات انجام شده است. روش تحقيق، تحليل كيفي و داده‌هاي لازم از طريق تحليل متن سند فوق و سپس گردآوري نظرات متخصصان در اين خصوص، بدست آمده است. جامعۀ آماري بخش اول اسناد تحولي سه‌گانه و نمونۀ آن سند برنامۀ درسي ملي و بخش دوم كارشناسان سازمان پژوهش و برنامه‌ريزي آموزشي كه از بين آنها 10 نفر به صورت هدفمند انتخاب گرديد. گردآوري اطلاعات از طريق جدول محقق ساخته و بخش دوم با پرسشنامۀ محقق ساخته با سوالات باز انجام شده است. نتايج بيانگر سه نكته بوده است. اولا فناوري اطلاعات و ارتباطات اگر چه به عنوان موضوعي مستقل در برنامۀ درسي معرفي نشده، ولي در بخش‌هاي قابل ملاحظه‌اي به عنوان ابزاري قوي براي تقويت و بهبود نتايج آموزشي به آن نگريسته شده است و بيانگر توجه و اهميت اين سند به اين فناوري بوده است. از سويي مشخص گرديد كه بخش عظيمي از اهداف آموزشي و شايستگي‌هاي پايۀ ذكر شده در سند، ظرفيت و توانايي اين را داشته كه با به كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات بهتر و سهل‌تر و در سطوح بالاتري تحقق يابند. برنامۀ درسي ملي، ويژگي و ظرفيت «سازگاري يا انعطاف‌پذيري تلفيق با فناوري اطلاعات و ارتباطات» را دارد. نكتۀ انتهايي اينكه چون ديدگاه سند برنامه درسي ملي به فناوري اطلاعات و ارتباطات تنها ديدگاه ابزاري است پيشنهاد مي‌گردد به منظور جامع ديدن مسئله، ديدگاه پارادايمي نيز در نظر گرفته شود.