تاثير هم‌راستايي استراتژيك بر شبكه‌هاي همكاري در نوآوري(نوآوري باز)

امروزه محصولات پيچيده و بنيادين نياز به نوآوري دارند و سازمان‌ها براي كسب مزيت رقابتي بايد رويكرد خود را از استانداردسازي به رويكرد سفارشي‌سازي تغيير دهند و به اين منظور خواهان سطوح بالاتري از عملكرد هستند.‌‌ امروزه مفهوم نوآوري باز و شبكه‌هاي همكارانه مورد توجه بسياري واقع شده است و بسياري از سازمان‌ها به سمت شبكه‌هاي همكارانه پيش مي‌روند كه ممكن است شامل راه‌ حلي براي پاسخ به اين چالش‌ها باشد. در پژوهش‌هاي پيشين نويسندگان به اين نتيجه رسيده‌اند كه موفقيت نوآوري شبكه‌ها با درجۀ هم‌راستايشان گره خورده است و شبكه‌هاي همكاري در نوآوري نيازمند برقراري رابطه و هم‌راستا بودن تمام اركان توسعۀ نوآوري نظير منابع انساني مؤثر، تحقيق ‌و‌ توسعه‌، فرهنگ و غيره مي‌باشد تا بتواند سبب افزايش و موفقيت همكاري‌هاي سازمان‌ها شود. هدف از اين پژوهش، شناخت و بررسي فاكتور‌ها و عوامل مؤثر در شبكه‌هاي همكاري در نوآوري با توجه به هم‌راستايي استراتژيك مي‌باشد. براين اساس، با در نظر‌گرفتن چارچوب هم‌راستايي لافتمن و رويكرد نظريۀ داده‌بنياد، به بررسي تأثير هم‌راستايي استراتژيك بر شبكه‌هاي همكاري در نوآوري پرداخته شود و با مطالعۀ ادبيات، كد‌گذاري باز را آغاز و يا استخراج مفاهيم و دسته‌بندي آن‌ها در چارچوب هم‌راستايي لافتمن به استخراج زير‌مقوله‌ها و ابعاد آن پرداخته و با ارزيابي تم آناليز، به 30 بعد و 16 مقولۀ عمده استخراج شد.