الزامات ناشران نشريات علمي در اشتراك‌گذاري داده‌هاي پژوهشي: مطالعه موردي نشريات پزشكي ايران

اشتراك‌گذاري داده‌هاي پژوهشي به پيشبرد علم و توسعۀ پژوهش كمك مي‌كند. از اين ‌رو، بسياري از ناشران نشريات علمي سياست‌‌هاي مربوط به اشتراك‌گذاري داده‌هاي پژوهشي مقالات منتشر شده خود را ارائه داده‌اند و در برخي از موارد انتشار و اشتراك اين داده‌ها را شرط انتشار مقالات نويسندگان در نظر گرفته‌اند. از همين‌رو، مسئله اصلي پژوهش حاضر بررسي وضعيت نشريات پزشكي ايران در خصوص سياست اشتراك داده‌ها مي‌باشد. علاوه بر اين، بررسي تفاوت بين سياست‌هاي نشريات بر اساس زبان و پايگاه‌هاي نمايه كننده از ديگر مسائل مورد توجه است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و روش تحليل محتوا به بررسي سياست نشريات پزشكي ايران در اشتراك‌گذاري داده‌ها پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي نشريات معتبر داراي درجه علمي پژوهشي مورد تأييد كميسيون نشريات پزشكي وزارت بهداشت تشكيل دادند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل محتواي راهنماي نويسندگان نشريات پزشكي ايران نشان داد كه از مجموع 339 نشريه پزشكي تنها 21 نشريه داراي سياست اشتراك داده بودند كه نشريات فارسي 2 عنوان و نشريات انگليسي 19 عنوان بوده‌ است كه اين تعداد نيز داراي سياست اشتراك داده به صورت ضعيف يا متوسط بوده‌اند. بيشتر نشريات پزشكي ايران فاقد سياست اشتراك داده بوده‌اند. نتيجه‌گيري: با توجه به مزاياي اشتراك‌ داده‌هاي پژوهشي و توجه ناشران معتبر جهان به اين مسئله، لزوم توجه بيش از پيش به مسئله سياست اشتراك‌گذاري داده‌هاي پژوهشي در نشريات پزشكي احساس مي‌شود تا بتوان از مزايا و قابليت‌هاي آنها بهتر استفاده كرد.