سير تحولات باغ وحش در ايران با تأكيد بر اهميت استفاده از الگوهاي معيار جهاني

باغ وحش، به محل نگهداري حيوانات وحشي و اهلي گفته مي شود كه در جهان به عنوان زيستگاه مصنوعي ساخت بشر شناخته مي شود. در گذشته مهم ترين هدف از تأسيس باغ وحش، ايجاد زمينه سرگرمي و تفريح پادشاهان و اميران بود. بدين معني كه پادشاهان كشورهايي چون يونان، ايران و كشورهاي اسلامي، براي گذران اوقات فراغت و نيز به رخ كشيدن شكوه دربار خود، اقدام به گردآوري و نگهداري حيواناتي نظير شير، ببر و فيل مي كردند. اما با گذشت زمان و در طي سفرهاي برون مرزي و اروپايي برخي از پادشاهان ايراني، آشنايي با سبك و نوع باغ وحش هاي ديگر كشورهاي اروپايي، آنان را به ساخت باغ وحش با سبك جديد ترغيب نمود. امروزه انسان شهرنشين به دليل دوري از طبيعت، زندگي ملال آوري پيدا كرده است. به علاوه، دوري از طبيعت سلامت رواني جامعه را نيز به مخاطره انداخته است. در اين ميان، باغ وحش ها تنها مـراكزي هستند كه به اين امر مهـم پرداخته اند و توانسته اند در زندگي شـهري، بار ديگر حيوانات را در كنار انسان قرار دهند. حال اين سؤال مطرح است كه چرا ايران با آن پيشينه ديرينه درخشان در به كار گيري حيوانات، از داشتن حداقل يك باغ حش در شرايط استاندارد بازمانده است و به چـه علت درعرصـه بين المللي، علي رغم وجود گونه هاي منحصر به فرد جانوري در تنوع زيست محيطي و حيات وحش موجود، جايگاه خود را از دست داده است؟! به نظـر مي رسد طـراحي يك باغ وحـش با استانداردهـاي بين المـللي و در مـكاني با موقـعيت ( آب و هـوايي، جمعيتي و گردشگرپذيري ) مناسب، مي تواند در بهبـود اين شـرايط مؤثر باشد. اين پژوهش سعي دارد ضمن تحليل عوامل تأثيرگذار بر اين امر و يافتن پاسخي بر اين سؤال، به بررسي تحولات باغ وحش در ايران بپردازد.