استانداردسازي و ارزيابي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي مناطق كويري ايران

در اين پژوهش با توجه به اهميت اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي يا به عبارت ديگر اقامتگاه‌هاي گردشگري جامعه بنياد، به عنوان راهبردي براي پايداري مقاصد گردشگري روستايي، به معرفي و استانداردسازي اين الگوي اقامتي و ايجاد روشي جهت ارزيابي و درجه‌بندي آن پرداخته شده است. به همين منظور با استفاده از گروه خبرگان و در پيمايشي توصيفي- تحليلي، با تعيين ارزش‌هاي هسته‌اي و اركان اساسي اين نوع از اقامتگاه‌ها، استانداردسازي الگوي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي مناطق بياباني ايران با توجه به اصول توسعه پايدار گردشگري انجام شد. همچنين براي ايجاد يك نظام جامع و علمي جهت درجه بندي اين نوع از اقامتگاه‌ها، از روش آماري تحليل فرآيند سلسله مراتب (AHP) و سپس از فنون پژوهش عمليات (OR) جهت تحليل نهايي اين پژوهش استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي، ارائه‌كننده بسته كاملي از محصولات، فعاليت‌ها و خدمات گردشگري پايدار و مسئولانه هستند كه در ضمن داشتن ساختارهاي مناسب زيربنايي گردشگري، به دليل برخورداري از ساختار ‌محيطي بو‌‌م‌گرا، ساختار مديريت و مالكيت خانوادگي و مشاركت جامعه بومي، الگوي اقامتگاهي متمايزي را از ساير اشكال اقامتگاه‌هاي گردشگري ايجاد مي‌كنند. در نهايت براي ارزيابي و درجه‌بندي اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي، اركان و ارزش‌هاي هسته‌اي اقامتگاه‌ها با استفاده از روش دلفي و نظرات گروه خبرگان امتيازدهي شده و درجه كيفي نويني با عنوان برگ سبز، به دليل هم‌سويي اساس اين الگوي اقامتي با اصول توسعه پايدار و گردشگري سبز، براي آن‌ها در نظر گرفته شد. با توجه به اين سيستم ارزش‌گذاري، اكوكمپ و اكولوژهاي مورد مطالعه در اين پژوهش با درجه ‌كيفي 4 برگ سبز و هتل سنتي مورد بحث، با درجه كيفي 3 برگ سبز ارزش‌گذاري شدند.