تحليل اثرات كهن شهر اسلامي ماسوله بر توسعه ي گردشگري تاريخي-فرهنگي در استان گيلان

شهرهاي دوران اسلامي از مهمترين نمادهاي تحولات اجتماعي فرهنگي ايران كهن محسوب مي شوند كه مي توان آنها را منابع محوري حوزه ي گردشگري تاريخي فرهنگي نيز قلمداد نمود. پژوهش حاضر در پي شناسايي مهمترين ابعاد و شاخص ها موثر بر توسعه ي گردشگري تاريخي فرهنگي در كهن شهر اسلامي ماسوله مي باشد. گردآوري داده ها از طريق ابزار پرسشنامه ي محقق ساخته انجام شده است. صنايع دستي، معماري و سبك زندگي مردمان منطقه كه نماد قدمت، اصالت و هويت اين منطقه قلمداد مي شود، مهمترين ابعاد بررسي شده در اين پژوهش مي باشند. براي پردازش داده ها از نرم افزار آماري SPSS و براي تحليل داده ها نيز متناسب با هدف پژوهش و ماهيت داد ها از آماره ها توصيفي و آزمون ها استنباطي استفاده شده است. آمارها نشان مي دهند كه سه بعد صنايع دستي، معماري و سبك زندگي اثر چشمگيري در جذب گردشگر دارند. اما ميزان اثرگذاري هر يك از اين ابعاد بر جذب گردشگر و فرخور آن توسعه ي گردشگري ميراث فرهنگي متفاوت است. از ميان اين ابعاد، بعد معماري سنتي ماسوله بيشترين اثر را در جذب و جلب توجه گردشگران داشته است كه اين مسأله با منحصربفرد بودن و تفاوت هاي چشمگيري اين گونه از معماري با معماري مبدأ و محل زندگي گردشگران مرتبط است. اما بعد سبك زندگي با كسب ميانگين پايين تر نشانگر اعمال اثر كمتر اين بعد در جذب گردشگران تاريخي فرهنگي است كه بايد به اين وضعيت به مثابه يك هشدار نگريست. زيرا اين امر مي تواند برخاسته از آثار فرهنگي اجتماعي منفي گردشگري باشد كه به صورت دگرگوني هويتي و دوري از اصالت و سنت جلوه گر شده است. از اين رو برنامه ريزي در بعد معماري سنتي براي ارائه ي موثرتر اين منابع و حفظ و احياء اصالت و هويت جاري در سبك زندگي سنتي با هدف غايي جذب گردشگران تاريخي فرهنگي از اهميت بالايي برخوردار است.