بررسي رابطه بين انگيزه، رضايت و رفتار گردشگر در مقصد گردشگري مذهبي

گردشگري واژه اي پر كاربرد از دير باز در كنون در شاخه هاي مختلف از جمله مذهبي، ادبي، سلامت و ... عامل مشترك تمامي اين زير شاخه ها انگيزه مي باشد. انگيزه نقطه آغازين هر فعاليت و حركتي است، و اين نقطه آغازين در گردشگري بسيار مهم است چرا كه سبب و عامل ابتدايي حركت چرخه صنعت عظيم گردشگري مي باشد. پژوهش حاضر به بررسي مولفه هاي انگيزه، رضايت و رفتار گردشگر مي پردازد. هدف اصلي پژوهش بررسي انگيزه گردشگران و نقش انگيزه هاي ايجاد شده از جانب مقصد در ميزان رضايت گردشگران است كه در آنها نمود رفتاري پيدا مي كند. اين نمود هاي رفتاري در قالب بازگشت پذيري، وفاداري به مقصد و توصيه و تبليغ كلامي مثبت قابل مشاهده خواهند بود. و نيز هرچه مقصد در ايجاد انگيزه هاي كششي پر رنگ تر جلوه جلوه كند و اين انگيزه ها جلوه واقعي داشته باشند، رفتارهاي گردشگر در وفاداري و خصوصا تبليغ كلامي جلوه گري بيشتري خواهند داشت. بررسي اين مولفه ها بر اساس تئوري انگيزه هاي كششي و رانشي انجام شده است. مراحل اين پژوهش با روش كتابخانه اي-اسنادي و ميداني در مشهد مقدس صورت پذيرفته و نتايج آن كاربردي مي باشند..نتايج نشان مي دهد كه عامل انگيزه از طريق عامل ميانجي رضايت بر رفتار گردشگر اثر معني داري دارد به اين معني كه هر چه سطح رضايت گردشگر از سفرش بيشتر باشد در تقويت انگيزه هايش براي بازديد مجدد از آن مقصد موثر تر است و همچنين هر چه انگيزه ها نمود واقعي تر بيابنديعني انگيزه هاي ايجاد شده قبل از سفر در قاب رضايتمندي نمود بيروني پيدا كنند نتايج حاصله از اين رضايتمندي موجب ايجاد تصوير مقصد بهتر، تكرار سفر،وفاداري و تبليغ كلامي مثبت خواهدشد.