بررسي اثر اعتماد اجتماعي بر مشاركت اجتماعي در اداره امور شهر

مشاركت به‎عنوان اساسي‎ترين عنصر در دست‎يابي به اهداف توسعه، به‎ويژه توسعه‎ي شهري از اهمّيّت خاصّي برخوردار است. هرچه توده‎ي مردم جامعه مشاركت بيشتري در امور خود داشته باشند، امكان كسب موفّقيّت بيشتر فراهم مي‌شود، اقشار پايين و محروم جامعه از نتايج مشاركت و فوايد حاصل از توسعه بهره‌مند مي‎شوند.مي توان گفت امروزه مشاركت شهروندان در امور شهري نه يك انتخاب كه يك ضرورت است. هدف اين پژوهش ارزيابي اثرات اعتماد اجتماعي بر ميزان مشاركت اجتماعي شهروندان در اداره امور شهر است. روش اين تحقيق مبتني بر تحليل داده¬هاي ثانويه است كه از بانك اطلاعاتي سنجش عدالت در شهر تهران به دست آمده است. اين اطلاعات در سال1390‌ براي شهرداري تهران جمع‌آوري‌شده‌است. واحد تحليل كليه شهروندان 15 سال به بالاي ساكن مناطق تهران است كه با استفاده از روشهاي نمونه گيري خوشه اي، حجم 5000 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. يافته هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ميان مشاركت اجتماعي شهروندان در اداره امور شهر و اعتماد اجتماعي رابطه معنادار وجود دارد؛ به گونه ايكه هر چه اعتماد اجتماعي افراد بالاتر رود، مشاركت اجتماعي آنها افزايش مي‌يابد. همچنين ميان اعتماد بين گروهي و اعتماد نهادي با مشاركت اجتماعي در امور شهر رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد؛ به گونه ايكه در مناطقي كه سطح اعتماد نهادي و بين گروهي بالاتر است، مشاركت اجتماعي در امور شهر نيز بالاتر است. براساس نتايج اين پژوهش، رابطه‎ي معناداري بين اعتماد نهادي و رضامندي اجتماعي با مشاركت وجود دارد. در مجموع، عملكرد نهادهاي شهري بر ميزان مشاركت شهروندان در امور شهري تأثيرگذار بوده است. ميزان اثرهاي تحليل شده‎ي كلّي نشان مي‎دهد كه متغيّرهاي مستقل مورد استفاده در اين پژوهش، 36 درصد تغييرات متغيّر وابسته را تبيين كرده‎اند.