امكان سنجي و اولويت بندي توسعه ميان افزا در بافت هاي فرسوده مركزي و پيراموني شهر كرج

گسترش روز افزون جمعيت شهرها، باعث شكل‌گيري نقاط زيستي بسيار به‌خصوص در نواحي مرزي شهرها شده است، در واقع اين نواحي اغلب جهت پاسخ‌گويي به نياز مسكن مهاجران روستايي، به خصوص در شهرهاي بزرگ پديد آمدند. ادامه اين روند ضمن آنكه رشد پراكنده شهرها در اراضي و محيط زيست اطرافشان را موجب شد، زمينه بازماندن نواحي مركزي شهرهاي سنتي را نيز از جريان توسعه فراهم آورد. به عبارت ديگر شهرها از درون خالي و پوچ شدند. در سال‌هاي اخير با مطرح شدن رويكردهاي جديد توسعه شهري ازجمله توسعه ميان‌افزا، نگرش توسعه پايدار و بهره‌برداري مناسب از امكانات موجود مورد توجه قرار گرفت. كلان‌شهر كرج به عنوان دومين هسته سكونتي شكل دهنده به كلان‌شهر تهران، به عنوان يكي از شهرهايي مطرح است كه به دليل شرايط ويژه و موقعيت قرارگيري خاص، داراي توسعه پيراموني بسياري مي‌باشد كه اغلب به صورت سازمان‌دهي نشده شكل گرفته و رشد يافته‌اند. با توجه به تاكيد توسعه ميان‌افزا بر ساخت‌و‌ساز در زمين‌هاي خالي و بدون استفاده درون شهرها و همچنين بافت‌هاي فرسوده، در اين مقاله با مطالعه دو گونه بافت فرسوده مركزي و بافت فرسوده پيراموني شهر كرج در پي الويت‌دهي به توسعه ميان‌افزا در اين دو گونه بافت هستيم. در اين راستا پراكندگي بافت‌هاي مركزي (اغلب فرسوده) كرج در مقايسه با بافت‌هاي پيراموني (ناكارآمد و فرسوده) در 4 منطقه از شهر كرج در محيط GIS نمايش داده شده است، ودر پي اولويت‌بندي به سايت‌هايي با بالاترين پتانسيل براي توسعه ميان‌افزا و رتبه‌بندي و ارزش‌گذاري به آن‌ها هستيم. روش پژوهش در مقاله حاضر توصيفي – تحليلي و از نظر ماهيت كاربردى مى‌باشد، در گردآوري داده‌ها، از روش‌هاي كتابخانه اي و ميداني، همچنين در تحليل داده‌ها و اطلاعات، از مدل فرآيند سلسله مراتبي (AHP) جهت رتبه‌بندي و اولويت‌بندي سايت‌هاي نهايي، استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد در بين 4 منطقه مورد بررسي در اين پژوهش با توجه به شاخص‌هاي در نظر گرفته شده، مناطق فرسوده پيراموني شهر كرج در اولويت بالاتري نسبت به بافت‌هاي فرسوده مياني، جهت اقدامات و پياده‌سازي توسعه ميان‌افزا قرار دارند.