آسيب پذيري اسكان هاي غير رسمي در برابر مخاطرات محيطي وتشخيص پهنه هاي نيازمند جابه جايي (مطالعه موردي : محله انزاب شهر مراغه)

يكي از چالش هاي عمده شهري كشورمان گونه اي شهرنشيني، موسوم به اسكان غير رسمي يا حاشيه نشيني مي باشد. معمولا اين نوع از سكونتگاه ها با توجه به نبود برنامه مشخص و عدم اعتنا به ضوابط و مقررات و بدون توجه به مخاطرات محيطي بسط و گسترش مي يابند؛ از اينرو، اين مناطق از مستعدترين مناطق جهان به لحاظ بروز مخاطرات محيطي بوده و حوادث ناگواري را تجربه كرده اند. بنابراين به نظر مي رسد كه برنامه ريزي جهت مصون سازي هرچه بيشتر اين محله هاي غير رسمي ضرورت دارد. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر شناسايي وضعيت آسيب پذيري مساكن محله انزاب شهر مراغه در برابر خطر بلاياي محيطي و تشخيص پهنه هاي نيازمند جابه جايي از منظر عوامل محيطي بوده است .روش تحقيق با توجه به ماهيت موضوع، اهداف پژوهش و رويكرد حاكم بر آن توصيفي-تحليلي است. داده ها و منابع اوليه شامل اسناد و نقشه هاي موجود، از سازمان هاي مرتبط جمع آوري شده است. به منظور تشخيص پهنه هاي نيازمند جابه جايي از منظر عوامل تأثيرگذار محيطي محله انزاب، شاخص هايي همچون ، تراكم ساختمان، شبكه معابر، شيب، جهت شيب، زمين شناسي و كاربري استفاده شده است. با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) عوامل مورد بررسي به صورت زوجي مقايسه و وزن هر يك از آنها محاسبه گرديده است. يافته هاي حاصل از اين مرحله تحقيق، نشان دهنده ميزان تاثير عوامل مختلف در آسيب پذيري محله مي باشد. پس از تعيين نقشه وزني و تلفيق آنها در محيط (GIS) نقشه آسيب پذيري محيطي محله انزاب تهيه گرديده است.