ارزيابي مسكن مهر از منظر پايداري اجتماعي سكونت: مطالعۀ موردي پروژه‌هاي شهر جديد هشتگرد

طرح مسكن مهر طي دورۀ اخير جهت تامين مسكن گروه‌هاي كم‌درآمد در ايران صورتبندي و اجرا شده است. مبناي آن اصول 31 و 43 قانون اساسي كشور، قانون ساماندهي و حمايت از توليد و عرضه مسكن و به ويژه بخشي از طرح جامع مسكن (1385) بوده است. هرچند ميزان تحقق اهداف مسكن مهر از ديدگاههاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفته، اما نتايج آن از منظر پايداري اجتماعي سكونت كمتر تحليل شده است. در اين مقاله وضعيت پروژه‌هاي مسكن مهر شهر جديد هشتگرد از منظر پايداري اجتماعي سكونت طي سه محور كيفيت محيط و خدمات، همبستگي و روابط اجتماعي و امنيت مورد ارزيابي قرار مي¬گيرد. اطلاعات لازم طي پژوهش ميداني از طريق مشاهدات ميداني، بررسي اسناد موجود و به ويژه مصاحبه¬هاي نيمه‌ساختارمند و بحث گروهي با ساكنان، متقاضيان، مسئولان طرح، مديران شهري و ديگر ذينفعان گردآوري شده است. يافته‌ها حاكي از وجود جنبه‌هاي گوناگون ناپايداري اجتماعي از جمله اعتماد كم ساكنان به مسئولان و كارگزاران، افزايش هزينه¬هاي زندگي، ناامني، انزواي نسبي، تعلق كم نسبت به محيط مسكوني و نارضايتي از كمبود خدمات كالبدي، روبنايي و زيربنايي در مجتمع‌هاي طرح است. هرچند مجموعۀ پروژه‌هاي مسكن مهر شهر جديد هشتگرد موفق به عرضۀ تعداد زيادي مسكن در استطاعت گرديده و از اين منظر توفيق نسبي داشته است، اما تضمين پايداري اجتماعي سكونت در آن نيازمند تمهيدات تكميلي است.