ساماندهي و توانمندسازي سكونتگاههاي غيررسمي در شهر زنجان (مطالعه ي موردي: محلّه ي اسلام آباد)

شكل‌گيري سكونتگاه‌هاي غيررسمي پديده‌اي است كه در نتيجه جريان شهرنشيني شتابان دهه‌هاي اخير و به دنبال مهاجرت لجام گسيخته روستايي در بيشتر كشورهاي جهان، به ويژه كشورهاي جهان سوم پديدار گشته است. اين پديده به عنوان يك چالش عمده اجتماعي، اقتصادي، سياسي و غيره، دامن‌گير بسياري از شهرهاي كشورمان مي‌باشد. شهر زنجان نيز همانند بسياري از شهرهاي كشور با پديده اسكان غيررسمي مواجه است. محله اسلام آباد كه بيشتر ساكنين آن را مهاجرين روستايي (83/7 درصد) تشكيل مي‌دهد، يكي از سكونتگاه‌هاي غيررسمي شهر زنجان مي باشد كه در اين پژوهش به عنوان مطالعه موردي مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اصلي اين پژوهش نيز شناخت شرايط و ويژگي‌هاي ساكنين و محله مورد مطالعه به منظور كاهش آسيب‌هاي كالبدي و اجتماعي مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه علي‌رغم پايين بودن نرخ رشد جمعيت در اين محله (1.4 درصد) نسبت به شهر زنجان (2.2 درصد)، تراكم جمعيت بالا بوده و در نتيجه به كاهش سطح سرانه مسكوني منجر شده است. همچنين نتايج حاصل از پژوهش حاكي از پايين بودن سطح استاندارد شاخص هاي اجتماعي و كالبدي، به خصوص شاخص مسكن در محله اسلام آباد نسبت به شهر زنجان مي باشد.