واكاوي چالش هاي موجود در سكونت گاههاي غير رسمي واقع در حريم بلافصل شهرها

عدم تعادل‌هاي منطقه‌اي و وجود جاذبه اشتغال در شهرهاي بزرگ و به ويژه اشتغال در بخش غير رسمي در دهه‌هاي گذشته جمعيت زيادي را در شهرها و يا پيرامون آن‌ها جذب كرده است. اين در حالي است كه در سطح محلي ناكارآمدي ضوابط طرح‌هاي توسعه شهري و عدم پيش بيني فضاي سكونتي گروه‌هاي كم درآمد در شهرها و نيز نبود سياست مناسب تأمين مسكن كم درآمدها، موجبات ناموزوني اسكان جمعيت در شهرها و پهنه‌هاي پيرا شهري و يا حريم آن‌ها را فراهم آورده است. نمونه بارز اين فرايند شكل گيري محدوده‌هايي برنامه ريزي نشده در مجاور و يا در حريم شهرها مي‌باشد. اين نقاط يا داراي ارتباط كالبدي بهم پيوسته با شهر اصلي بوده و يا به صورت منفصل و در حريم بلا فصل شهرها رشد كرده كه در نظام تقسيمات سياسي كشور نه نقطه شهري محسوب مي‌شوند و نه نقطه روستايي. شكل ديگر اين فرايند گسترش بيش از اندازه نقاط روستايي نزديك به شهرهاست. مديريت و ساماندهي اين نقاط در شهرهاي زيادي از كشور دغدغه‌هاي جدي را براي مديريت شهري به وجود آورده است. به طوري كه تداوم و عميق شدن شكاف توسعه بين مناطق شهري با مناطق پيراموني واقع در حريم ميتواند وحدت و يكپارچگي شهري را به مخاطره بياندازد. پژوهش حاضر با روش تحليلي با استناد به تحليل محتواي اسناد و قوانين و مقررات جاري به واكاوي چالش هاي موجود در اين زمينه مي پردازد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه دولت و شهرداري ها از يك سو با رويكرد پيش نگرانه رشد و گسترش اين سكونت گاهها را تعديل نموده و از سوي ديگر اين سكونت گاههاي انساني را به عنوان يك واقعيت اجتناب ناپذير كه هزينه و حمايت خاصي براي ايجاد آن ها در مقايسه با بخش رسمي انجام نشده و در گذران زندگي جمعيت كم درآمدها نقش اساسي دارد، بپذيرند و حمايت هاي لازم را از آن را در زمره سياست هاي خود قرار دهند.