برنامه ريزي توسعه اجتماعات محلي پايدار در بافت مركزي شهرها با استفاده از ماتريس تحليلي SWOT و روش QSPM (مطالعه موردي: محله سنگلج تهران)

پس از انتقادات وارده بر اقدامات انجام شده جهت دستيابي به توسعه پايدار در دو دهه گذشته، امروزه بر كسي پوشيده نيست كه طرح ها و پيشنهادهائي كه در مقياس جهاني يا ملي ارائه مي‌شوند به دليل نبود كنش سياسي معنادار عمدتاً به شكست مي انجامند، لذا در سال هاي اخير حركت به سوي توسعه پايدار در مقياس خرد و از طريق برنامه ريزي اجتماعات محلي پايدار بسيار مورد توجه بوده است. اجتماع محلي پايدار در بطن خود دو مفهوم كليدي توسعه پايدار و برنامه ريزي توسعه اجتماع را داراست و دستيابي به توسعه اجتماع پايدار نيازمند صورتگيري اقداماتي در هر دو زمينه ي توسعه اجتماع و پايداري است. از اين روپژوهش حاضر ضمن بيان تعاريف و ابعاد پايداري با تأكيد بر پايداري اجتماعي و همچنين اجتماع محلي و ابعاد لازم جهت تحقق آن و نيز با عنايت به مشكلات بافت هاي مركزي شهرها به ارائه برنامه اي راهبردي جهت دستيابي به يك اجتماع محلي پايدار در محله سنگلج (واقع در بافت مركزي شهر تهران) مي پردازد. محله سنگلج يكي از محلات منطقه 12 شهر تهران بوده و در هسته مركزي و تاريخي تهران اين شهر واقع شده است كه در حال حاضر از نقطه نظر پايداري در وضعيت مطلوبي قرار ندارد. پژوهش حاضر از انواع پژوهش كاربردي با روش تحقيق توصيفي – تحليلي است كه بر پايه مطالعات اسنادي، كتابخانه‌اي، پرسشنامه و داده‌هاي ميداني و مكاني شكل گرفته است. تحليل داده ها نيز با استفاده از مدل راهبرديSWOT و روش QSPM انجام شده است. اين پژوهش با استفاده از بررسي مباني نظري و كاربست آن در نمونه محله سنگلج از طريق برنامه ريزي راهبردي، نقش توسعه ي اجتماعات محلي را در ارتقاي وضعيت پايداري محلات را همزمان با بهبود وضعيت اقتصادي ساكنين نشان خواهد داد.