بررسي آزمايشگاهي و مدلسازي كاهش غلظت فلز آلومينيوم در پساب‌هاي صنعتي با استفاده از بيوجاذب‌ها

يكي از مهم‌ترين و خطرناك‌ترين آلوده كننده‌هاي زيست محيطي، آلودگي ناشي از يون‌هاي فلزات سنگين موجود در پساب‌هاي واحدهاي صنعتي مي‌باشد. در بسياري از كشورهاي جهان سوم و همچنين كشور‌هاي در حال توسعه كنترل مناسبي بر سيستم‌هاي خروجي پساب كه وارد محيط زيست مي‌شود صورت نمي‌گيرد‌. در اين پژوهش سعي شده است كه درصد خروجي فلز آلومينيوم از بلودان بويلرهاي نيروگاه سيكل تركيبي به كمك فرآيند بيوزيستي كاهش يابد. به همين منظور از جلبك قهوه‌اي جهت كاهش غلظت فلز آلومينيوم استفاده گرديد كه در نهايت مشاهده گرديد كه با تنظيم مقدار ماده جاذب در شرايط بهينه دمايي و مدت زمان ماند قابليت كاهش مقدار فلز مورد نظر تا 70% قابل انجام مي‌باشد. با توجه به نتايج بدست آمده مي‌توان بيان نمود كه جلبك قهوه‌اي قابليت بسيار بالايي در كاهش غلظت فلز آلومينيوم از پساب‌هاي صنعتي را دارا مي‌باشد كه با توجه به اينكه يك پساب صنعتي داراي املاح بسيار زيادي از باب تنوع مي‌باشند، ولي اين املاح قابليت تاثيرگذاري بر كاهش غلظت يون فلزي آلومينيوم را دارا نبوده‌اند و بيوجاذب به خوبي درصد بالايي از يون فلزي آلومينيوم را بدون تغيير در پارامترهاي شيميايي آب از قبيل pH در خود جذب كرده است. در نهايت مدت زمان 2 الي 4 ساعت مناسبترين زمان ماند نمونه بيوجاذب در نمونه آزمايشگاهي و همچنين مناسبترين مقدار تزريق شده از جلبك برابر با 03/0 گرم در دماي بهينه 30 درجه سانتي‌گراد در نظر گرفته شده است. در نهايت به كمك نرم افزار متلب فرايند فوق مدل گرديد تا صحت ميزان جذب مشخص گردد.