تغييرحالت‌هاي هيجان تعاملي طي سه شدت تمريني: با رويكرد نظريه بازگشتي

هدف تحقيق حاضر تغييرحالت‌هاي هيجان تعاملي طي سه شدت تمريني: با رويكرد نظريه بازگشتي مي‌باشد. روش نيمه تجربي و جامعه آماري شامل كليه دانشجويان پسر تربيت بدني بودند كه حداكثر اكسيژن مصرفي آنان45-40 بود. پرسشنامه تسلط فعاليت محور بين آن‌ها توزيع، و از بين آنها 28 نفربه صورت تصادفي دردو گروه قرارگرفتند (14نفر گروه هدف محورو 14 نفر گروه فعاليت محور).اين تحقيق در سه شدت متفاوت تمريني در روزهاي جداگانه انجام شده قبل وبعد از هر شدت تمريني شركت‌كنندگان پرسشنامه استرس تنشي و كوششي را تكميل كردند. پايايي پرسشنامه-هاي تسلط فعاليت محور80/0،وضريب پايايي پرسشنامه استرس تنشي و كوششي براي چهارهيجان مثبت 81/0 و براي چهارهيجان منفي 80/0 محاسبه شد.نتايج نشان داد كه بازگشت ميان حالت‌هاي فراانگيزشي در هر سه شدت متفاوت در هريك از گروه‌ها رخ مي‌دهد.همچنين بين شركت‌كنندگان هدف محور و فعاليت محوردرهيجانهاي تعاملي مثبت تفاوت معني‌داري وجود دارد، درحاليكه درهيجانهاي تعاملي منفي تفاوت معني‌داري، وجود دارد. براساس نتايج تحقيق پيشنهاد مي‌شود آگاهي از بازگشت‌ها درحالت‌‌هاي هيجاني تعاملي افرادفعاليت‌محور وهدف‌محور ممكن است براي درك رفتار ورزشي و تمريني ارزشمند باشد، چون ورزشكاران بيش‌تر زمان خود را صرف تمرين مي‌كنند تارقابت، به نظر مي‌رسد بازگشت ميان حالت‌هاي ذهني ازهدف‌محور به فعاليت‌محور و برعكس ازفعاليت‌محوربه هدف‌محورمورد توجه قرار گيرد.