ارتباط بين نيمرخ آنتروپومتريك و زيست حركتي با عملكرد رقابتي دوندگان تيم ملي دوي صحرانوردي كشور و مقايسه عملكرد آنها با هنجارهاي جهاني

مقدمه: شرايط خاص دوي صحرانوردي و اجراي آن در طبيعت، نيازمند شرايط ويژه اي براي عملكرد بهتر از نقطه نظر آنتروپومتريك و زيست حركتي مي باشد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر تعيين نيمرخ آنتروپومتريك و زيست حركتي اعضاي تيم ملي دوي صحرانوردي كشور و بررسي ارتباط اين شاخص ها با عملكرد رقابتي و مقايسه عملكرد آنها با ركوردهاي دوندگان برتر جهاني بود. روششناسي: شركت كنندگان اين پژوهش 9 دونده بزرگسال مرد تيم ملي دوي صحرانوردي با سن 4/15±25/44 سال، قد 7/20±175/22 سانتي متر، وزن 8/71±63/55 كيلوگرم و ركوردهاي 0/47±36/55 دقيقه بودند. ويژگي هاي آنتروپومتريكي شامل: قد، وزن، طول ها و عرض هاي استخواني، محيط اندام ها و ضخامت چربي زير پوستي 7 نقطه اي بود. ويژگي هاي زيست حركتي شامل: توان هوازي، توان بي هوازي، توان انفجاري، سرعت، چابكي، انعطاف پذيري، حداكثر ضربان قلب و استراحتي بود. نتايج: يافته هاي تحقيق نشان داد بين متغير هاي آنتروپومتريك، طول ران (0/038=P و 0/69- =r)، عرض قدامي- خلفي سينه (0/009=P و 0/80- =r)، عرض سينه (0/006=P و 0/82-=r)، محيط سينه (0/032=P و 0/709-=r) و از طرفي بين متغيرهاي زيست حركتي تنها ضربان قلب استراحت (0/0010= P و 0/94 =r) و ركورد 10 كيلومتر (0/05=P و 0/62=r) با عملكرد رقابتي دوي صحرانوردي رابطه معني دار داشت. براساس يافته هاي پژوهش حاضر، عملكرد دوندگان دوي صحرانوردي به طور معني داري در سطحي پايين تر از هنجارهاي جهاني قرار داشت. بحث و نتيجه گيري: به طور كلي، جهت ارتقاء سطح عملكرد دوندگان تيم ملي دوي صحرانوردي به مسئولين فدراسيون توصيه مي شود شاخص هاي تمرين ناپذير و تمرين پذير از جمله سن شروع تمرين (14-12سال)، قد بلند، طول اندام تحتاني بلند، عرض قدامي-خلفي سينه پهن تر، درصد چربي پايين، سوماتوتايپ مزومورفيك اكتومورف، توان هوازي بالا و ضربان قلب استراحت پايين، در سنين پايه در مجموعه برنامه هاي راهبردي استعداديابي توجه بيشتري مبذول نمايند و جهت بهبود وضعيت فعلي عملكرد دوندگان تيم ملي به مربيان و ورزشكاران توصيه مي شود كه جهت تقويت و توسعه قابليت هاي عملكرد دوندگان، در بخش تمريني با استفاده از برنامه هاي تمريني HIIT تغييرات لازم را در برنامه‌هاي تمريني سنتي كنوني خود اعمال نمايند و در نهايت 1- سابقه تمريني، 2- بهترين ركورد فرد در مسافت هاي كوتاه تر از دوي صحرانوردي و 3- VO2MAX بالا مي تواند از متغيرهاي پيش بيني كننده عملكرد دوندگان استقامت در طرح هاي استعداديابي در الويت باشند.