اثر 8 هفته تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر سطوح خوني Ox-LDL، hs-CRP، HbA1c و شاخص مقاومت به انسولين در زنان يائسه غيرفعال

مقدمه: افزايش سن و يائسگي در زنان منجر به بروز بيماري هاي مزمن مختلفي مي شود كه اجراي تمرينات بدني منظم در بهبود اختلالات متابوليك، بيماري‌هاي قلبي- عروقي و شاخص‌هاي التهابي نقش موثري دارد. در مطالعه حاضر اثر هشت هفته برنامه تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر سطوح خونيOx-LDL ،hs-CRP ،HbA1c و شاخص مقاومت به انسولين در زنان يائسه غيرفعال مورد اندازه گيري قرار گرفت. روششناسي: 29 زن يائسه غيرفعال (سن 4/33 ± 55/83 سال) به‌طور تصادفي از بين افراد داوطلب انتخاب شدند. آزمودني‌ها به دو گروه تمرين با تعداد 15 نفر (4/29±31/81=BMI) و گروه كنترل تعداد 14 نفر (3/78±30/22=BMI) تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل هشت هفته تمرينات مقاومتي دايره‌اي بود كه 3 جلسه در هفته با شدت 75-60 درصد حداكثر1RM و در هر جلسه بين 90-60 دقيقه اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون آماري t مستقل و t همبسته استفاده گرديد. نتايج: پس از 8 هفته، گلوكز ناشتا (0/035=p)، شاخص مقاومت به انسولين (0/05=p)، سطوح خونيhs-CRP (p=0/042، كلسترول تام (0/035=p)، تري گليسيريد (0/040=p=0/01)، LDL-C (p) و اسيد اوريك (0/012=p) در گروه تمرينات مقاومتي دايره اي به طور معني داري كاهش يافته بود. همچنين بين سطوح خونيhs- hs-CRP و LDL-C در دو گروه تفاوت معني داري وجود داشت. بحث و نتيجه گيري: به طور كلي به نظر مي رسد اجراي هشت هفته تمرينات منظم مقاومتي دايره‌اي موجب بهبود در متغيرهاي التهابي و استرس اكسايشي مي‌شود كه پيامد آن بهبود در شاخص مقاومت به انسولين است. از اين رو به نظر مي رسد مي توان اين گونه تمرينات را به ويژه براي زنان بزرگسالي كه به شرايط منوپوز مبتلا هستند پيشنهاد كرد. هرچند مرور پيشينة پژوهشي نمي تواند مدرك مناسب و متقني از اثر تمرينات مقاومت دايره‌اي بر غلظت HbA1C و Ox-LDL ارائه كند؛ اما به نظر مي رسد بهبود شاخص مقاومت به انسولين و CRP دور از نتيجه نباشد. اين در حالي است كه تاكنون پژوهش هاي زيادي دربارۀ اثر بر تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر اين متغير ها به ويژه Ox-LDL انجام نشده است.