تاثير تمرينات عملكردي، تعادلي و تقويتي بر تعادل مبتلايان به آتاكسي

مقدمه : فلج مغزي يكي از بيماري هاي خاص سيستم عصبي مركزي است. در اين ميان، يكي از انواع فلج مغزي، آتاكسيك مي باشد كه داراي مجموعه اي از علائم است كه به وسيله اختلال در مخچه و ارتباطاتي كه اطلاعات را به مخچه منتقل مي كند ايجاد مي شود. كلمه آتاكسي به معناي فقدان يا از دست دادن هماهنگي است. افراد مبتلا به فلج مغزي آتاكسي از لحاظ حركتي داراي مشكلات فراواني مي باشند و تعادل اين افراد تحت تاثير مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي يك دوره عملكردي، تعادلي و تقويتي بر تعادل مبتلايان به آتاكسي انجام گرفت. روش شناسي : اين مطالعه از نوع آينده نگر و نيمه تجربي بود و بر روي 29 نفر مرد مبتلا به آتاكسي (با ميانگين سن : 9/5±57/28 سال، وزن 10/6±25/64 كيلوگرم، قد : 55/5±9/164 سانتي متر) كه به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه كنترل و تجربي جاي گرفتند. به منظور ارزيابي تعادل از آزمون برگ (BBS) قبل و بعد از مداخله استفاده شد. گروه تجربي پروتكل تمريني را به مدت 8 هفته و هفته اي 3 جلسه اجرا كردند و گروه كنترل فعاليت روزانه خود را انجام دادند. از آمار توصيفي براي محاسبه ميانگين و انحراف استاندارد اطلاعات و براي تعيين اختلاف بين پيش آزمون و پس آزمون بين و درون گروهي به ترتيب از t مستقل و همبسته در سطح معني داري (05/0≥p) استفاده شد. نتايج : نتايج مطالعه حاضر حاكي از آن بود كه پس از اتمام پروتكل تمريني در گروه تجربي بين وضعيت تعادل مبتلايان به آتاكسي قبل و بعد از اجراي تمرينات افزايش معني داري (05/0≥p) وجود داشت، در حالي كه بين پيش آزمون و پس آزمون گروه كنترل تفاوت معني داري مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري : تمرينات عملكردي، تعادلي و تقويتي مي تواند به عنوان يك روش درماني غير تهاجمي، عامل موثر در بهبود تعادل مبتلايان به آتاكسي شود.