بهبود فيبروز قلبي و افزايش محتواي GLUT4 در موش‌هاي صحرايي مدل ديابتي كارديوميوپاتي با قرار گرفتن در معرض هيپوكسي مزمن متناوب

مقدمه: ارتفاع متناوب و مزمن يك فاكتور مفيد براي سلامتي قلب و عروق مي‌باشد، بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير قرار گرفتن در هيپوكسي متناوب مزمن بر ميزان GLUT4 و فيبروز قلبي موش ‌هاي صحرايي ديابتي با كارديوميوپاتي مي‌باشد. روش: بدين منظور تعداد 30 سر موش صحرايي ويستار (وزن اوليه 20±220 گرم) بطور تصادفي به سه گروه 10تايي تقسيم كه شامل كنترل سالم(NN)، ديابتي(ND) (mg/kg37 استرپتوزوتوسين با ۲ هفته تغذيه غذاي چرب)، ديابتي+هيپوكسي(HD) (3400 متري(14%اكسيژن)،هشت هفته) مي‌باشند.پس از اتمام دوره، بطن چپ موش صحرايي جدا شده و شاخص هاي گليسمي، ميزان پروتئين GLUT4 و فيبروز(تجمع كلاژن) به روش‌هاي الايزا،رنگ آميزي هيستولوژيك و وسترن بلاتينگ اندازه گيري شد. نتايج: قند خون ناشتا(FBS)، پس از هشت هفته قرار گيري در معرض هيپوكسي بطور معناداري كاهش يافت و شاخص HOMA-IR نيز بهبود پيدا كرد.وزن قلب در گروه‌هاي ديابتي هيپوكسي و كنترل بطور معناداري نسبت به گروه كنترل كاهش پيدا كرد(P 0.05). فيبروز قلبي در گروه ديابتي نسبت به گروه كنترل سالم بطور مشخصي بيشتر ديده مي شد در حالي كه هشت هفته هيپوكسي متناوب بطور معناداري از اين افزايش پيشگيري كرده بود(P 0.05).همچنين هيپوكسي موجب افزايش معنادار محتواي GLUT4 ميوكارد گروه هيپوكسي ديابتي در مقايسه با گروه كنترل ديابتي شد. نتيجه گيري: داده هاي تحقيق نشان مي‌دهد هيپوكسي مزمن متناوب موجب بهبود همئوستاز گلوكز و كارديوميوپاتي در ديابتي ها مي‌شود و مي‌تواند نقش محافظتي در قلب ايفا كند.