رابطه بين مديريت زمان و هوش سازماني با اثربخشي سازماني كاركنان ورزش و جوانان

مقدمه: يكي از شروط لازم براي اثربخشي مديران، اعمال مديريت زمان است، بطوريكه لاكت (1999) كليد خود راهبري و اثربخشي را اعمال مديريت زمان مي داند (1). همچنين هوش سازماني به منزله پنجره پوياي كسب و كار به محيط بيرون است كه اثربخشي را افزايش مي دهد (2). روششناسي: پژوهش حاضر روش توصيفي از نوع همبستگي است كه به صورت ميداني اجرا شد. جامعه آماري را كليه كاركنان ورزش و جوانان استان البرز بوده است، كه 140 نفر از كاركنان در اجراي اين تحقيق پرسشنامه ها را تكميل كردند. ابزار اندازه گيري اين پژوهش سه پرسشنامه مديريت زمان مكن (1950)، هوش سازماني آلبرخت (2003) و اثربخشي سازماني هسو (2002) بوده است. نتايج: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين مديريت زمان و خرده مقياس هاي آن با اثربخشي سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين، بين هوش سازماني و خرده مقياس هاي آن با اثربخشي سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. علاوه بر اين، نتايج تحليل رگرسيوني نشان داد كه بهترين متغيرهاي كه مي تواند اثربخشي سازماني را پيش بيني كند، هوش سازماني و مديريت زمان است. بحث و نتيجهگيري: بنابراين در ادارات ورزش و جوانان كاركنان بر مبناي مديريت زمان و هوش سازماني عمل كنند، شرايطي فراهم خواهد آمد تا كاركنان به اثربخشي سازمان دست پيدا كنند. واژههاي كليدي: مديريت زمان، هوش سازماني، اثر بخشي سازماني منابع: 1. Lockett, J. Management effectiveness. Translation Sayed Amin Alavi, Tehran: State Management Training Center, 1994. 2. Howson, C. Successful business intelligence-secrets to making BI a Killer APP, Mcgraw, 2008. 11(13): pp. 10-1.