تاثير برنامه تمريني منتخب بر رشد مهارتهاي حركتي كودكان اوتيسم

مقدمه: اختلالات طيف اوتيسم با توجه به نقص در سه حوزه رشدي اجتماعي شدن، ارتباط، رفتارهاي كليشه اي و علايق محدود شناخته مي شوند (2). پژوهش هاي اخير تناقضات آشكاري را در زمينه نقايص حركتي در اوتيسم با توصيف هاي اوليه از اين اختلالات را نشان مي دهند. لئوكانر در سال 1943 مهارت هاي حركتي را در اين بيماران بهنجار توصيف نمود. در حالي كه امروزه نقايص حركتي به علت همه گير بودن و شيوع گسترده در مبتلايان اختلالات طيف اوتيسم مي توانند از ويژگي هاي اصلي اين اختلال به شمار روند. بنابراين درمان اختلالات طيف اوتيسم بايد شامل مداخلاتي با هدف بهبود عملكرد حركتي، از جمله هماهنگي هاي حركتي (راه رفتن، تعادل، عملكرد بازوها، برنامه ريزي حركتي و ..) باشند (2). از آنجا كه فعاليت هاي بدني بر رشد حركتي و رشد حركتي بر رشد عمومي كودك تأثير دارد، به همين دليل كودك به فرا گرفتن مهارت هاي ساده همت مي گمارد و راههاي تسلط بر اندام هاي خود را ياد مي گيرد. بنابراين كودك بايد مهارتهاي پايه را به نحو احسن انجام دهد و در زندگي روزمره خود از آنها استفاده نمايد (1). با توجه به گستردگي نقايص حركتي در اختلالات طيف اوتيسم و همچنين تاثير اين نقايص بر ديگر حوزه هاي رشدي مشخص كننده اوتيسم همچون رشد اجتماعي؛ تاكيد بر امر درمان و بهبود نقايص حركتي اين قشر ضروري به نظر مي رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير يك دوره تمرين منتخب بر رشد حركتي كوكان اوتيسم انجام شد. روششناسي: جامعه آماري اين تحقيق نيمه تجربي، دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر كرج بودند كه از ميان آنها تعداد 30 نفر به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه آماري انتخاب و به دو گروه كنترل (15) و (15) تجربي تقسيم شدند. در ابتدا پيش آزمون مهارت هاي حركتي از آزمودني ها به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت 8 هفت وبه صورت 3 جلسه در هر هفت (هر جلسه 47 دقيقه) در برنامه تمريني منتخب شامل (دويدن به طور طبيعي و آزاد با سرعت هاي مختلف در جهت هاي مختلف ، جهيدن ، پريدن در چهار جهت ، لي لي كردن در جا و با حركت در چهار جهت ، چرخيدن ، يورتمه رفتن با قدم هاي بلند و كوتاه، پرتاب كردن و گرفتن توپ بسكتبال ، حركات پروانه از جلو و از پهلو، پرتاب توپ به سمت هدفي بر روي زمين، پرتاب توپ مديسن بال از بالاي سر، پرش با يك پا و دو پا) شركت كردند. پس از اتمام برنامه تمريني از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. براي جمع آوري داده ها، از آزمون تبحر حركتي برونينكس- اوزرتسكي استفاده شد. جهت بررسي تاثير فعاليت هاي منتخب بر رشد مهارت هاي حركتي از آزمون t وابسته استفاده شد. تمامي تجزيه و تحليلهاي آماري با استفاده از برنامه Spss نسخه 16 در سطح) 05 /0 ≥(P انجام و در نظر گرفته شد. نتايج: نتايج آزمون t وابسته نشان داد كه 24 جلسه برنامه تمريني منتخب در همه خرده مقياس هاي رشد مهارتهاي حركتي (سرعت دويدن و چابكي، تعادل، هماهنگي دوسويه و قدرت) كودكان اوتيسم تاثير معناداري داشت) 05 /0 ≥(P . بحث و نتيجهگيري: به طور كلي، با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان از ورزش و برنامه هاي تمريني مناسب به عنوان وسيله اي موثر در جهت رشد حركتي كودكان اوتيسم استفاده كرد.