بررسي دفورميتي ساختاري پا در بيماران همي پلژي

مقدمه: بيماران مبتلا به همي پلژي كه ناشي از بيماري عروقي مغزي است به دليل اختلالات حركتي، حسي و شناختي و زباني در انجام كارهاي روزانه و محدوديت هاي راه رفتن با مشكلات زيادي روبه رو هستند. اختلالات راه رفتن در اين افراد شايع است. مفاصل مچ پا نه تنها در حين راه رفتن ضربه وارده را جذب مي نمايند و به پيشبرد بدن به سمت جلو كمك مي نمايند بلكه در حفظ تعادل در حين استراژي مچ پا نقش مهمي دارند. بنابراين اختلال حركتي در مفصل مچ پا از علل مهم اختلال در حفظ تعادل است. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي دفورميتي ساختاري مفصل پا در بيماران همي‌ پلژي سكته مغزي به منظور بررسي فاكتورهايي كه به اين دفورميتي تأثير مي‌گذارند، مي‌باشد. روش‌شناسي: 31 بيمار همي پلژي و 32 نفر فرد سالم در اين پژوهش شركت كردند. شاخص وضعيت پا (FPI) به منظور بررسي شكل پا مورد استفاده قرار گرفت، آزمون اصلاح شده ( آشورس ASHWORTH) جهت اندازه‌گيري درجه سختي مفصل مچ پا و تست افتادگي ناوي به منظور تشخيص تغيير درجه ناوي و پوزيشن ايستاي پاشنه در حالت ايستاده، به منظور تشخيص تغييرات محل استخوان پاشنه مورد استفاده قرار گرفت. نتايج: شاخص FPIs در سمت فلج شده بيماران همي پلژي و سمت فلج نشده بيماران همي پلژي و افراد سالم به ترتيب 1/2±25/0 و 3/2±74/1 و 4/3±12/2 بدست آمد. بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه در بيماران همي‌پلژي سكته مغزي، اسپاسم شديد و چرخش به خارج زياد مچ پا وجود دارد. علاوه بر اين، در بيماران همي پلژي ميزان تغييرات ارتفاع ناويكولار و چرخش خارجي در سمت فلج شده وجود داشت. بعلاوه جابجايي در محل استخوان پاشنه و چرخش زياد به خارج در كل پا وجود داشت.