بررسي ارتباط بين فعاليت بدني و خطر بروز بيماري مزمن كليه پس از 6 سال پيگيري : مطالعه قند و ليپيد تهران

مقدمه: ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺰﻣﻦ ﮐﻠﻴﻪ (CKD) به عنوان ﻳﮏ ﻣﺸﮑﻞ بهداشت عمومي عمده مطرح مي باشد. به منظور كاهش ميزان بروزCKD، شناخت عوامل اصلاح پذير مرتبط با سبك زندگي و تغيير آن ها در جهت پيشگيري از بروز بيماري ضروري است. پژوهش هاي محدودي به بررسي ارتباط بين فعاليت بدني روزانه و بروز CKD پرداخته است. هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط فعاليت بدني با بروز CKD در بين بزرگسالان در يك مطالعه مبتني بر جمعيت مي باشد. روش شناسي: 5512 شركت كننده (1/57% زن با ميانگين سني 7/40 سال) بدون CKD، در قالب مطالعه قند و ليپيد تهران (TLGS) به مدت 6 سال پيگيري شدند. اطلاعات پايه فعاليت بدني با استفاده از پرسشنامه MAQ، براي اندازه گيري معادل متابوليكي (MET) بر حسب ساعت در هفته مورد بررسي قرار گرفت و سپس MET سهك بندي گرديد. تخمين فيلتراسيون گلومرولي (eGFR) با استفاده از مطالعه MDRD محاسبه شد و CKD به صورت eGFR 60 ml/min/1.73 m2 تعريف شد براي بيان ارتباط بين بروز CKD با طبقه بندي هاي معادل متابوليكي، شانس خطر و 95% فاصله اطمينان با استفاده از رگرسيون لجستيك محاسبه شد. نتايج: ميانگين سن جمعيت ما 7/40 سال و شامل 1/57 درصد زن بود. ميانگينMET 0/47 ساعت در هفته بود. بروز CKD در بين افراد شركت كننده 17 % بود. بروز CKD در بالاترين و پايين ترين سهك فعاليت بندي به ترتيب 16% و 18% بود. افراد در بالاترين سهك فعاليت بدني شانس خطر ابتلا به بيماري مزمن كليوي كمتري در مقايسه با افراد موجود در پايين ترين سهك بعد از تعديل سن،جنس، كل انرژي دريافتي، سابقه خانوادگي ديابت، تري گليسريد سرم، مصرف سيگار و نمايه توده بدني داشتند (شانس خطر:82/0 و 95% فاصله اطمينان:68/0-98/0). بحث و نتيجه گيري: فعاليت بدني بيشتر با خطر بروز كمتر CKD در بين بزرگسالان پس از 6 سال پيگيري در ارتباط است. ارتباط مشاهده شده كه مستقل از عوامل مخدوش كننده بود، توسط شواهد بيولوژيك اثرات ورزش بر مسيرهاي متابوليكي حمايت شد كه به طور مستقيم عملكرد كليه را تحت تاثير قرار مي دهد. فعاليت بدني به عنوان يكي از معدود مداخلات عملي در دسترس براي جلوگيري از بروز بيماري مزمن كليه مي باشد.