شماره ركورد كنفرانس :
3882
عنوان مقاله :
موانع توسعه ورزش در بين كاركنان ادارات دولتي استان همدان
پديدآورندگان :
پارساجو علي parsajuali@gmail.com دانشجوي دكتري مديريت ورزشي پژوهشگاه تربيت بدني؛ , جوادي پور محمد دانشگاه تهران
تعداد صفحه :
1
كليدواژه :
كارمندان دولت , توسعه ورزش , موانع توسعه ورزش
سال انتشار :
1394
عنوان كنفرانس :
نهمين همايش بين المللي تربيت بدني و علوم ورزشي
زبان مدرك :
انگليسي
چكيده فارسي :
مقدمه: ورزش ابزاري براي ارتقاي سطح رفاه و آسايش و همچنين راهي براي تقليل استرس‌ها و عوامل خطرزاي تندرستي در آحاد جامعه است (1)، و امروزه فعاليت‏هاي غير حركتي سهم عمده‏اي از زندگي افراد را به خود اختصاص داده است و در اين ميان نقش ورزش بسيار كم‌رنگ شده است و عواملي مانند وضعيت‏هاي فرهنگي- اجتماعي باعث گرديده تا فعاليت‏هاي ورزشي در بين افراد مختلف، متفاوت‏ باشد (2). لذا تحقيقات متعددي در زمينه موانع پرداختن به ورزش صورت گرفته است اما تحقيق در مورد موانع پرداختن به ورزش در بين كارمندان دولت به ندرت صورت پذيرفته است، بنابراين در اين تحقيق به دنبال شناسايي موانع موجود در توسعه ورزش كاركنان ادارات دولتي استان همدان هستيم. روش‌شناسي تحقيق: روش تحقيق اين مطالعه توصيفي، از نوع زمينه‌يابي است. جامعه آماري تحقيق، شامل كليه كاركنان ادارات دولتي استان همدان مي‌باشند. نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران به تعداد 379 نفر، به روش خوشه‌اي ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري تحقيق شامل پرسشنامه محقق ساخته، جلسات بحث متمركز و مصاحبه نيمه ساختار يافته است. روايي صوري پرسشنامه توسط متخصصان امر مورد تاييد و پايايي آن (0/88=α) محاسبه شد. به منظور توصيف اطلاعات، از شاخص‌هاي آمار توصيفي و با توجه به سطح سنجش متغيرها، از آزمون استنباطي كلموگروف- اسميرنوف براي تأيـيد نرمال بودن توزيع داده‌ها در جامـعه آماري و آزمون‌هاي؛ t با دو نمونه مستقل و آزمون تحليل واريانس دوطرفه فريدمن، براي تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزر SPSS استفاده گرديد. يافته‌هاي تحقيق: نتايج توصيفي اين تحقيق نشان داد؛ 59/8 درصد از شركت كنندگان مرد، 81/5 درصد متاهل، ميانگين سني آنها 38/12 سال و 36/4 درصد از آنها به صورت منظم به ورزش مي‌پرداختند. موانع داراي اولويت در پرداختن به ورزش كاركنان دولت؛ نداشتن وقت كافي، نداشتن امكانات ورزشي در دسترس و مشكلات اقتصادي بيان شده است و كم اهميت ترين موانع شامل؛ نداشتن اعتقاد به ورزش و اثرات آن و مشكلات خانوادگي بدست آمدند. بحث و نتيجه‌گيري: مهمترين مانع نداشتن وقت كافي براي پرداختن به ورزش است كه نشان از نداشتن اوقات فراغت كافي كارمندان و يا پرداختن به شغل دوم مي‌باشد كه مي‌توان با اجراي فعاليت‌هاي ورزشي در ساعات اداري مقداري از اين مشكل كاست. موانع با اهميت ديگر نشان دهنده اهميت توسعه زيرساخت‌هاي ورزشي براي گسترش ورزش در بين افراد جامعه است. و اهميت پايين مانع نداشتن اعتقاد به ورزش و اثرات آن در بين كاركنان نشان از يك فرصت مناسب در راستاي برنامه‌ريزي توسعه ورزش در بين كارمندان ادارات دولتي استان همدان مي‌باشد. در ضمن ترتيب اهميت موانع در هر دو جنس مرد و زن يكسان است، ولي ميزان شدت آن با توجه به جنسيت افراد فرق مي كند.
كشور :
ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت