تأثير يك دوره تمرين ذهني بر استرس ورزشكاران نخبه

مقدمه: تمرين ذهني بحث جديدي است كه كشف آن تحول مهمي در روان شناسي و شخصيت خلاق به شمار مي‌رود و موضوع تمرين ذهني در نوشتار هاي روان شناسي ورزش از اهميت قابل توجهي برخوردار است. توانايي تصوير سازي در افراد با تجربه هاي تمريني مختلف متفاوت است و افراد مختلف با وضعيت هاي قرار گيري بدني متفاوت، توانايي تصوير سازي ديداري متفاوتي دارند (فرياديان، 1390). ناتواني در مقابله مؤثر با استرس هاي ورزشي، براي عملكرد و رضايت شخصي ورزشكار زيان بخش است. تمايل به استفاده از سبكي ويژه در مقابله با استرس و شرايط استرس زا، به ويژگي هاي خاص ورزشكاران بستگي دارد. عواملي همچون وضعيت اجتماعي، روان شناختي، اقتصادي و ويژگي هاي بدني و سلامتي در انتخاب سبك هاي مقابله با استرس مؤثرند (آنشل، 2007). روش شناسي: جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان مقطع دبيرستان در رشته فوتبال در مسابقات قهرماني آموزشگاه هاي استان سيتان و بلوچستان را تشكيل داده اند. پرسش نامه سبك هاي مقابله با استرس ورزشي را در دو سبك مقابله رويارويي و مقابله اجتنابي ارزيابي مي كند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل و از نرم افزار اس پي اس اس استفاده شد. نتايج: نتايج پژوهش حاضر نشان داد ميانگين سبك اجتنابي در هر دو گروه تجربي و كنترل بالاتر از سبك مقابله رويارويي بوده است كه اين نشان دهنده استفاده بيشتر ورزشكاران از سبك مقابله اجتنابي در موقعيت هاي استرس زا مي باشد. ميانگين سبك اجتنابي در هر دو گروه تجربي و كنترل بالاتر از سبك مقابله رويارويي بوده است كه اين نشان دهنده استفاده بيشتر ورزشكاران از سبك مقابله اجتنابي در موقعيت هاي استرس زا مي‌باشد. بحث و نتيجه گيري: نتايج كلي پژوهش حاضر نشان داد كه تمرينات تصوير سازي ذهني تأثيرات مثبتي در سبك هاي مقابله با استرس در ورزشكاران دارد. اين امر را مي توان در ارتباط با اثر تمرينات ذهني بر كسب تجربه رويارويي تكراري ورزشكار با شرايط مسابقه و قرار گرفتن چند باره او در شرايط مسابقه به صورت ذهني از طريق به كارگيري مكانيزم هاي هاي درگير شناختي دانست.