تاثير فعاليت هوازي و بي هوازي بيشينه بر تغييرات آنتي اكسيداني و ايمونوگلوبولين A بزاقي در مردان ميانسال ورزشكار

مقدمه: با وجود اينكه قشر جوان بيشترين ميزان جمعيت را در جامعه دارا مي‌باشد، سنين ميانسالي دوره زماني است كه تا چند دهه ديگر بيشترين ميزان جمعيت را در كشور به خود اختصاص خواهد داد. در دوره زماني ميانسالي افراد با روند كاهش قابليت‌هاي سيستم ايمني رو به رو مي‌شوند. اگر اين روند كاهش، ادامه يابد، باعث ايجاد عواملي از جمله ساركوپني مي‌گردد. افزايش ميزان راديكال‌هاي آزاد از جمله عواملي است كه باعث بروز ساركوپني مي‌شود. تحقيقات نشان داده‌اند فعاليت ورزشي به عنوان يك عامل فشار اكسايشي باعث افزايش ميزان فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني در بدن مي‌شود كه اين عامل مي‌تواند باعث مقابله با روند تحليل بدني ناشي از سن گردد. در نتيجه با اندازه‌گيري اين شاخص‌ها در دو نوع از فعاليت ورزشي (هوازي و بي‌هوازي) مي‌توان دريافت فعاليت ورزشي به چه ميزان مي‌تواند باعث افزايش شاخص‌هاي سيستم ايمني گردد. روش شناسي: در اين مطالعه نيمه تجربي تعداد 12 ورزشكار مرد (سن 95/4±7/51 سال، وزن 51/4±5/67 كيلوگرم، شاخص توده بدن 92/0±93/23 كيلوگرم بر مترمربع)، به صورت تصادفي هدفمند انتخاب شدند. آزمون تعديل شده 20 متر شاتل ران براي فعاليت هوازي و آزمون رست براي فعاليت بي‌هوازي مورد استفاده قرار گرفت. اندازه‌گيري آنزيم‌هاي SOD, POX, CAT و همچنين ايمونوگلوبولين A از طريق بزاق قبل و با استفاده از روش اندازه‌گيري بزاقي از فعاليت مورد نظر، بلافاصله و يك ساعت بعد از اين فعاليت انجام گرفت. براي ارزيابي فعاليت آنزيم‌ها در هر گروه از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و براي مقايسه دو گروه از آزمون T همبسته استفاده شد. نتايج: نتايج مطالعه حاضر نشان داد فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني در هر دو گروه بلافاصله بعد از فعاليت افزايش مي‌يابد و اين افزايش در يك ساعت بعد از فعاليت نيز در فعاليت ورزشي هوازي افزايش معناداري از خود نشان داد. در ميزان ايمونوگلوبولين A نيز در هر دو گروه تفاوت معنا داري مشاهده نشد. همچنين فعاليت ورزشي هوازي نسبت به فعاليت بي‌هوازي باعث افزايش بيشتر آنزيم‌هاي POX و SOD در بلافاصله و يك ساعت پس از فعاليت ورزشي گرديد. ولي در آنزيم CAT و ايمونوگلوبولين A تفاوت معني داري مشاهده نشد. (P 0.05). بحث و نتيجه گيري: يك جلسه فعاليت ورزشي هوازي و بي‌هوازي مي‌تواند سبب افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني گردد كه اين افزايش در فعاليت هوازي نسبت به فعاليت بي‌هوازي، باعث افزايش بيشتر اين آنزيم‌ها مي‌گردد. بنابراين با جايگزين كردن فعاليت‌هاي هوازي به جاي فعاليت بي‌هوازي شديد مي‌توان شاهد افزايش بيشتر سيستم دفاع آنتي اكسيداني و كاهش كمتر ايمونوگلوبولين A شد. افزايش دفاع آنتي اكسيداني مي‌تواند باعث ارتقاء عوامل مربوط به سيستم ايمني گردد كه مي‌تواند باعث كاهش پيشرفت روند آسيب‌هاي ناشي از سن در دوره ميانسالي و متعاقب آن سالمندي گردد.