شماره ركورد كنفرانس :
3882
عنوان مقاله :
تمرينات ثبات مركزي بر تعادل پوياي فوتباليستهاي مبتلا به بيثباتي عملكردي مچ پا تأثير ندارد
پديدآورندگان :
عباسي حامد Hamedabbasi26@gmail.com استاديار پژوهشگاه تربيتبدني و علوم ورزشي؛ , عليزاده محمدحسين دانشگاه تهران , دانشمندي حسن دانشگاه گيلان
كليدواژه :
ثبات مركزي , ثبات وضعيتي , بيثباتي مچ پا
عنوان كنفرانس :
نهمين همايش بين المللي تربيت بدني و علوم ورزشي
چكيده فارسي :
مقدمه: افت تعادل در افراد مبتلا به بيثباتي عملكردي مچ پا گزارش شده است. ازآنجاييكه حفظ تعادل اساس عملكرد مطلوب به شمار ميرود، بر بازيابي تعادل بهعنوان بخش مهمي از برنامه بازتواني و برگشت به فعاليت تأكيد شده است. اثرات تمرينات ورزشي مختلف بهعنوان روشهاي محافظهكارانه در اين زمينه مورد مطالعه قرار گرفته است. در ساليان اخير معرفي و استفاده از تمرينات ثبات مركزي در ارتباط با آسيبهاي ورزشي رواج پيدا كرده است. هدف اين پژوهش بررسي تأثير شش هفته تمرينات ثبات مركزي بر تعادل پوياي فوتباليستهاي مبتلا به بيثباتي عملكردي مچ پا بود.
روششناسي: شركتكنندگان مبتلا به بيثباتي عملكردي مچ پا در دو مرحله شامل تكميل پرسشنامه خوداظهاري بيثباتي عملكردي مچ پا و آزمونهاي باليني كشويي قدامي و تيلت تالار قرار گرفتند و در صورت منفي بودن آزمون هاي باليني بهعنوان واجد شرايط انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه تشخيص بيثباتي عملكردي مچ پا، آزمودنيها به صورت هدفمند انتخاب و به شكل تصادفي در گروههاي تمريني 12 نفر (سن 27/2±67/21، قد 28/5±92/173، وزن 18/5±73) و كنترل 14 نفر (سن 10/2±86/21، قد 18/4±43/175، وزن 89/4±14/74) جاي گرفتند. آزمون تعادلي Y در جهتهاي قدامي و خلفي-داخلي و خلفي-خارجي پيش و پس از مداخله تمريني به عمل آمد. از آزمون آماري تحليل اندازههاي تكراري براي نشان دادن تفاوتها در سطح معنيداري 05/0α≤ استفاده شد.
نتايج: نتايج درونگروهي و بينگروهي تجربي و كنترل تفاوت معناداري در جهتهاي قدامي، خلفي داخلي و خلفي خارجي نشان نداد (05/0P ) تا نشانگر اثربخشي تمرينات ثبات مركزي در بهبود تعادل پويا باشد. بر اساس نتايج، اثربخشي تمرينات ثبات مركزي بر تعادل پوياي ورزشكاران مبتلا به بيثباتي عملكردي مچ پا مشاهده نشد.
بحث و نتيجهگيري:
تصميمگيري در مورد اثربخشي تمرينات ثبات مركزي در بازتواني آسيبهاي ورزشي با اكتفا به پژوهشهاي محدود ميسر نيست. چنانچه تمرينات ثبات مركزي با رويكردهاي عملكردي به تمرينات افزوده شود، احتمالاً نتايج متفاوتي را نشان دهد. ازاينرو شايد توصيههاي عمومي مبني بر استفاده از تمرينات ثبات مركزي با تمركز بر استقامت عضلات اين ناحيه نتواند اهداف تمريني بازتواني كه براي آن متصور است را فراهم آورد. بااينحال بهكارگيري تمرينات ثبات مركزي بهمنظور بهبود عملكرد در بازتواني آسيبهاي ورزشي نيازمند مطالعات بيشتر است.