رابطه بين انگيزش ورزشي با تعهد ورزشي زنان شركت كننده در ورزش ايروبيك

مقدمه: فعاليت بدني يك عنصر ضروري براي سبك زندگي سالم است. مشاركت در ورزش به عنوان يك روش افزايش سطح تحرك و فعاليت بدني در پيشگيري و درمان بسياري از بيماري هاي مزمن و سخت منجمله بيماري هاي قلبي ـ عروقي، سرطان، سكته مغزي و ...، موثر است. با اين وجود، كسب و حفظ اين فوايد مستلزم حضور منظم و مستمر در فعاليت هاي ورزشي است. به عبارتي فرد بايد به اينگونه فعاليت ها تعهد داشته باشد. تعهد نشان دهنده ميزان پشتكار و پايداري افراد براي ادامة مشاركت در يك رفتار است. عوامل مختلفي بر سطح تعهد افراد تاثير گذارند كه از آن جمله مي توان به انگيزش اشاره كرد. در واقع، نوع انگيزش افراد بر چگونگي حضور آنها (مستمر يا مقطعي) در فعاليت هاي ورزشي تاثير گذار است و مي تواند ميزان تعهد آنان به ورزش را تحت تاثير قرار دهد. انگيزش عاملي است كه ما را بر مي انگيزاند، به حركت وا مي دارد و به سوي رفتار معين سوق مي دهد. با توجه به اينكه پرداختن به فعاليت هاي ورزشي براي افراد جامعه و به خصوص زنان كه مادران و تربيت كنندگان نسل آتي هستند ضروري و مهم است، مساله اصلي اين تحقيق چگونگي رابطه بين انگيزش ورزشي با تعهد ورزشي زنان شركت كننده در ورزش ايروبيك است. روش شناسي: روش تحقيق حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود كه به لحاظ هدف جز تحقيقات كاربردي و به صورت ميداني اجرا شد. جامعه آماري تحقيق را 1807 نفر زنان شركت كننده در ورزش ايروبيك درسازمان فرهنگي ورزشي شهرداري اصفهان تشكيل دادند كه از اين تعداد با استفاده از جدول كرجسي و مورگان تعداد 225 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. ابزار تحقيق دو پرسشنامه استاندارد انگيزه ورزشي SMS (پليتر و همكاران، 1995) و پرسشنامه تعهد ورزشي (ويلسون و همكاران، 2004) بود. روايي ابزارهاي تحقيق در تحقيقات مختلف تاييد شده بود و پايايي توسط ضريب آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه انگيزش ورزشي (86/0) و براي پرسشنامه تعهد ورزشي (87/0) محاسبه شد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي صورت گرفت. نتايج: نتايج تحقيق نشان داد كه انگيزاننده هاي دروني (كسب دانش، كسب موفقيت و تجربه هيجان) و انگيزاننده هاي بيروني (مقررات بيروني، انگيزه درون فكني، كسب هويت) با تعهد ورزشي زنان شركت كننده در ورزش ايروبيك رابطۀ معناداري دارد. بحث و نتيجه گيري: به كارگيري هر دو نوع انگيزه دروني و بيروني در فعاليت هاي ورزشي جايگاه خاص خود را دارند و مي توانند سهمي در داشتن تعهد و استمرار رفتار ورزشي داشته باشند. بنابراين اگر انگيزه هاي دروني و انگيزه هاي بيروني زنان بر آورده شود مشاركت در فعاليت هاي ورزشي به صورت يك ميل دروني د رآمده و به طور مداوم ادامه مي يابد كه چنين روندي مي تواند منجر به مشاركت مداوم در فعاليت هاي ورزشي گردد كه اين خود به نتايج بلندمدت و سودمندتري مانند سلامتي در طول زندگي براي زنان منجر مي گردد.