شماره ركورد كنفرانس :
3882
عنوان مقاله :
تاثير يك وهله تمرين هوازي با دو شدت متفاوت بر سطوح آنزيمهاي كبدي (AST، ALT) در مردان ميانسال غير ورزشكار
پديدآورندگان :
محمدي اقدم زهرا Zahra.agdam1987@gmail.com دانشگاه محقق اردبيلي , محير عظيمه دانشگاه محقق اردبيلي , نخستين روحي بابك استاديار فيزيولوژي ورزشي، واحد اردبيل، دانشگاه آزاد اسلامي , بلبلي لطفعلي دانشگاه محقق اردبيلي
كليدواژه :
تمرين هوازي , آسيب كبدي , آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) , آلانين آمينوترانسفراز (ALT)
عنوان كنفرانس :
نهمين همايش بين المللي تربيت بدني و علوم ورزشي
چكيده فارسي :
چكيده
مقدمه: آسپارتات آمينوترانسفراز (AST)، آلانين ترانس فراز (ALT) آنزيمهايي هستند كه انتقال گروههاي آميني از اسيدآمينه آسپارتات و آلانين به اسيد كتوگلوتاريك براي توليد اگزالو استيك و اسيد پيرويك را كاتاليز ميكنند(1). اين آنزيمها در تارهاي عضلاني و به مقدار فراوان در كبد وجود دارند (2،1) در حقيقت افزايش AST، ALT سرمي نشاندهنده ورود آنزيمهاي عضلاني و كبدي به درون گردش خون است بنابراين تغيير غلظت اين آنزيمها ميتواند به دليل ايجاد آسيب عضلاني و كبدي باشد(2). هدف اين مطالعه بررسي تاثير يك جلسه تمرين هوازي با دو شدت متفاوت بر برخي از آنزيمهاي بافت كبد شامل آسپارتات آمينوترانسفراز (AST) و آلانين ترانس فراز (ALT) بود.
روششناسي: اين تحقيق از نوع نيمه تجربي بود كه 16 مرد ميانسال 45-30 ساله شهرستان پارسآباد (قد 77/5± 96/176 سانتيمتر، وزن 17/8±07/74 كيلوگرم، شاخص توده بدني 96/2±05/23 كيلوگرم بر مترمربع و درصد چربي 62/5±49/21) به روش نمونهگيري تصادفي انتخاب شدند كه بهمنظور همگنسازي آزمودنيها قبل از اجراي آزمون، پرسشنامه پيشينه تندرستي، جدول طبقهبندي احتمال خطر، فرم PAR-Q (پيشينه فعاليت ورزشي)، پر كردن فرم رضايتنامه در تحقيق شركت كردند كه به دو گروه 8 نفري، گروه A با (HRmax 75%) و گروه B با (HRmax65%) به مدت 30 دقيقه روي نوار گردان دويدند. نمونههاي خوني جهت اندازهگيري AST، ALT قبل و بلافاصله بعد از اجراي فعاليت گرفته شد. از آزمودنيها خواستهشده بود حداقل 12 ساعت پيش از اولين خونگيري ناشتا باشند. در هر مرحله از خونگيري، پنج سيسي خون از وريد بازويي آزمودنيها گرفته شد براي تحليل دادهها از آزمون شاپيرو ويلك براي بررسي طبيعي بودن دادهها، اختلاف بين پيش و پس از فعاليت در گروهها از آزمون T وابسته و اختلاف بين گروهها با آزمون T مستقل در سطح معنيداري (05/0 P≤) استفاده شد. براي تغييرات درونگروهي از آزمون T همبسته استفاده شد.
نتايج: نتايج تحليل دادهها نشان داد 30 دقيقه فعاليت هوازي باعث افزايش معنادار در سطوح سرمي AST نسبت بهپيش آزمون شد (05/0 P≤)؛ اما تفاوتي معنيداري در سطوح سرمي AST بين دو گروه HRmax65% و HRmax 75% مشاهده نشد (05/0 P )؛ و در سطوح سرمي ALT نسبت بهپيش آزمون و همچنين بين دو گروه HRmax65% و HRmax 75%. تفاوت معنيداري مشاهده نشد (05/0 P ).
بحث و نتيجهگيري: ميزان سرمي AST بلافاصله بعد از فعاليت نسبت به قبل از فعاليت افزايش يافت، اما تفاوت بين گروهها معنادار نبود، تغييرات سطوح سرمي ALT هم نسبت بهپيش آزمون و هم بين گروهها معنادار نبود بهطوركلي ميتوان نتيجه گرفت كه هنگام فعاليت ورزشي هوازي تغييرات سرمي ALT معنادار نيست.