بررسي عوامل اجتماعي مؤثر بر تعهد اجتماعي ورزشكاران تيم هاي حرفه اي فوتبال

مقدمه: يكي از معيارهاي تأثيرگذار در توسعه اجتماعي باشگاه ها، ميزان تعهد و پاي بندي بازيكنان و ورزشكاران به يكديگر و باشگاه است. مسلماً گرايش به توسعه ورزش نيازمند رعايت ارادي و خودانگيخته‌ي ارزش‌ها و هنجارها است و فقدان روحيه تعهد، فعاليت‌هاي سياسي-اقتصادي و فرهنگي وورزشي جامعه را با مخاطرات گوناگوني مواجهه مي‌سازد و در مقابل هر چه بازيكنان به طور داوطلبانه حس مسئوليت و وفاداري بيشتري به باشگاه داشته باشند، مولفه هاي توسعه در باشگاه بيشتر به سوي بالندگي پيش مي رود (1). روششناسي: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است كه با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته ميزان تعهد اجتماعي به شكل ميداني اجرا شده است. جامعه‌ي آماري پژوهش كليه ورزشكاران در سال 1393 بود كه تعداد 374 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از بين باشگاه ها انتخاب شدند. پس از گردآوري اطلاعات از آمار توصيفي وآمار استنباطي شامل آزمون ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تي‌استيودنت مستقل استفاده شد. نتايج: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه دينداري و رضايت اجتماعي با تعهد اجتماعي همبستگي مثبت داشتند، اما اعتماد و پايگاه اجتماعي-اقتصادي با تعهد اجتماعي رابطه معناداري مشاهده نشد. بحث و نتيجهگيري: نتايج در سنجش فرضيه نخست نشان داد كه بين اعتماد و تعهد اجتماعي ورزشكاران رابطه‌ايي مشاهده نشد. فرضيه دوم كه به بررسي رابطه دينداري و تعهد اجتماعي مي‌پردازد، حاكي از آن است كه بين دينداري و ميزان تعهد اجتماعي بازيكنان فوتبال رابطه‌ي مثبت وجود داشت. در سنجش فرضيه سوم براي بررسي رابطه‌ي رضايت اجتماعي و تعهد اجتماعي نتايج حاكي از آن بود كه بين رضايت اجتماعي و تعهد اجتماعي ورزشكاران فوتبال رابطه‌ي مثبت معناداري مشاهده شد. فرضيه چهارم كه به بررسي رابطه‌ي پايگاه اجتماعي-اقتصادي و تعهد اجتماعي مي‌پردازد، نشان داد كه بين اين دو متغير رابطه‌ي معناداري مشاهده نشد. فرضيه پنجم كه به مقايسه مردان وزنان فوتباليست در ميزان تعهد اجتماعي مي‌پردازد، يافته‌ها نشان داد كه زنان فوتباليست از تعهد اجتماعي بالاتري نسبت به مردان برخوردارند. با توجه به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود مسئولين باشگاه‌ها با استفاده از مولفه‌هاي دينداري و رضايت اجتماعي ميزان تعهد اجتماعي را در فوتباليست ها افزايش دهند.