بررسي رابطه بين وضعيت اقتصادي با انگيزه افراد شركت كننده در ورزش همگاني منطقه 11 شهر تهران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين وضعيت اقتصادي با انگيزه افراد شركت كننده در ورزش همگاني منطقه 11 شهر تهران انجام شده است. از طريق شناسايي عوامل اقتصادي مي توان به بهترين نحو به مديران و برنامه ريزان كلان دولتي، كمك كرد تا با يك برنامه ريزي دقيق، ورزش را در اوقات فراغت شهروندان جاي دهند تا مردم زندگي ورزش محور را به عنوان سبك زندگي خويش انتخاب كنند (1). روش شناسي: جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه افراد شركت كننده در ورزش همگاني ايستگاه هاي فعاليت بدني در منطقه 11 شهر تهران مي باشد. نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل 600 نفر از جامعه مذكور است كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه هاي ميزان مشاركت در ورزش هاي همگاني ، وضعيت اقتصادي-اجتماعي و سنجش انگيزه مشاركت در ورزش هاي همگاني در پژوهش حاضر استفاده گرديد . نتايج: يافته ها حاكي از آن بود كه ميزان درآمد و وضعيت سكونت پيش بيني كننده هاي مهمي براي انگيزه مشاركت ورزشي در ورزشهاي همگاني و تفريحي مي باشند(01/0 P). و نيز مؤلفه ي درآمد با تمامي زيرمقياس هاي مؤلفه ي انگيزه مشاركت ورزشي (كسب سلامتي، كنترل وزن، لذت، تعامل اجتماعي) رابطه ي مثبت معني داري دارد. ونيز مؤلفه ي مسكن با تمامي زيرمقياس هاي مؤلفه ي انگيزه مشاركت ورزشي به جز مؤلفه ي نشاط و لذت رابطه ي مثبت معني داري برقرار دارد. بحث و نتيجه گيري: مي توان گفت، بين وضعيت اقتصادي و مشاركت در ورزش هاي همگاني و تفريحي رابطه ي معناداري وجود دارد، البته نه بدان معنا كه اين ارتباط تأثير كامل بر شركت كردن يا عدم شركت در ورزشهاي همگاني و تفريحي بگذارد، بلكه تأثير بسزايي در انگيزة مشاركت و انتخاب نوع رشتة ورزشي ميگذارد. بر اساس مباني نظري پژوهش طبقات پايين جامعه به دليل وضعيت اقتصادي شان از محدوديت بيشتري در انتخاب ورزش مورد علاقه ي خود برخوردارند، همچنين از آگاهي كمتري در مورد ورزش و فوايد آن نسبت به طبقات بالاي اقتصادي جامعه بهره مي برند. در حالي كه علاقه و ميل به شركت در ورزش، بين تمام اقشار مختلف جامعه مشاهده شد.