بررسي دامنه حركتي مفصل ران در ورزشكاران فوتباليست و بسكتباليست و غير ورزشكاران

مقدمه و اهداف: هدف اين پژوهش بررسي دامنه حركتي مفصل ران در ورزشكاران فوتباليست وبسكتباليست جوانان و يك گروه افراد غيرورزشكار است. روش تحقيق: نمونه آماري اين پژوهش شامل 38 نفر فوتباليست(سن 2.55±22.86 ، قد 5.2±175.05 ، وزن 5.34±70.47 ، و سابقه ورزشي 1.7±4.89 ) 28 نفر بسكتباليست (سن2.94±22.53 ، قد 7.32±187.57 ، وزن 10.4±81.25 و سابقه ورزشي 1.46±3.98 )و 20نفر غير ورزشكار (سن2.9±23.06 ، قد 6.82±172.7 ، وزن 5.74±65 )كه به صورت تصادفي به عنوان آزمودني انتخاب شدند. براي اندازه گيري حركات فلكشن ، اكستنشن،چرخش داخلي و خارجي مفصل ران از انعطاف سنج ليتون و به روش فعال و در موقعيت هاي استاندارد اندازه گيري شدند.نتايج تجزيه وتحليل آماري با استفاده از روش آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه و در سطح معني داري)0.05 (P در نظر گرفته شد. نتايج: نتايج نشان داد كه در حركات فلكشن ،چرخش داخلي و خارجي مفصل ران گروه هاي مورد مطالعه اختلاف معني داري وجود دارد و مشخص شد كه فوتباليست ها از انعطاف پذيري كمتري نسبت به ساير گروها برخوردار هستند و بر عكس غير ورزشكاران از انعطاف پذيري بيشتري برخوردارمي باشند.همچنين نتايج نشان داد كه اندام غير برتر در مقايسع با اندام برتر از برتري نسبي برخوردار است. بحث و نتيجهگيري: بنابرين نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر پديده سازگاري اسكلتي – عضلاني را در ورزشكاران كه به دليل الگوها ونيازهاي حركتي و كاستيهاي برنامه تمريني آنان به وجود مي آيد،برجسته ساخته و ضرورت لحاظ داشتن برنامه انعطاف پذيري ويژه براي هر رشته ورزشي درگير در جلوگيري از آسيب ديدگي و افزايش اجرا به ويژه براي فوتباليستها را آشكار و مورد تاكيد قرار مي دهد.