اثر يك دوره تمرين مقاومتي با و بدون ليزر درماني با شدت بالا بر سازگاري‌هاي عصبي-عضلاني و بازگشت به حالت اوليه عضله اسكلتي در مردان جوان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير يك دوره تمرين مقاومتي با و بدون ليزر درماني با شدت بالا بر سازگاري‌هاي عصبي-عضلاني و بازگشت به حالت اوليه عضله اسكلتي در مردان جوان در سال 1392 در شهر خرم آباد انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر پژوهشي نيمه تجربي است كه برروي 16نفر از ورزشكاران مرد شهرخرم آباد كه بطور تصادفي انتخاب و به دو گروه مساوي تقسيم شدند، انجام شد. گروه اول فقط تمرين مقاومتي(آزمون يك تكرار بيشينه ) را سه روز در هفته اجرا كردند، اما گروه دوم علاوه بر تمرين مقاومتي مشابه با گروه اول، قبل از هر جلسه تمرين مقاومتي، يك پروتكل ليزردرماني بر روي آنها اجرا شد. قدرت عضلاني، استقامت عضلاني، توان و EMG قبل و بعد از دوره تمرين اندازه‌گيري شد. براي اين كار قبل از انجام پروتكل، يك تكرار بيشينه (1RM) حركت اسكات بر اساس پروتكل كرامر و همكاران (1995) برآورد شد. يك نمونه خوني قبل از اجراي جلسه اول تمرين و نمونه خوني ديگر 3 دقيقه بعد از جلسه اول انجام شد. يك نمونه خوني ديگر قبل از اجراي جلسه هجدهم تمرين و نمونه خوني ديگر 3 دقيقه بعد از جلسه هجدهم انجام شد. اطلاعات و داده هاي بدست آمده در مورد ميزان كراتين كيناز خون هريك از آزمودن ها ثبت شد. اختلاف احتمالي بين پيش آزمون و پس آزمون در گروه‌ها با استفاده از آزمون t زوجي و اختلاف احتمالي بين گروه‌ها با استفاده از آزمون t مستقل اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: ميانگين سن آزمودني ها 50/2±56/19، قد 89/5±180 و وزن 26/8±68/70 بود.دآزمون آماري t زوجي تفاوت معني دار اماري بين ميزان كراتين كيناز خون، قدرت عضلاني، توان عضلاني و پاسخ EMG عضله پهن جانبي در دو گروه قبل و بعد از مداخله نشان نمي دهد ( ٠٥/٠P ). و بر لاكتات و استقامت عضلاني تفاوت معني دار آماري را نشان مي دهد( ٠٥/٠ P ). بحث و نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان مي دهد ليزردرماني با شدت بالا همراه با تمرين مقاومتي مي تواند به ميزان قابل توجهي بر سازگاري هاي عصبي عضلاني و برگشت به حالت اوليه را در عضله اسكلتي موثر بوده است.