بررسي ارتباط درد گردن و محدوديت هاي عملكردي آن با ميزان عدم تقارن دامنه حركتي گردن در دندانپزشكان

مقدمه اختلالات اسكلتي-عضلاني مرتبط با كاردركشور از شيوع بالايي برخوردار است(1). تحقيقات نشان داده كه درد گردن شايع ترين ناهنجاري اسكلتي- عضلاني در بين دندانپزشكان مي باشد(2).بروز مشكلات اسكلتي- عضلاني در بين دندانپزشكان باعث افزايش درد گردن اختلال دركنترل وثبات گردن،كاهش دامنه حركتي گردن ودر نتيجه افت كيفيت خدمات خواهد شد. روش شناسي تحقيق ازدو پرسشنامه شاخص ناتواني گردن (NDI) و مقياس درد وناتواني حركتي گردن (NPDS) و از گونيامتر براي تعيين دامنه حركتي و بررسي رابطه متغير هاي تحقيق از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج نتايج تحقيق نشان داد كه بين درد و ناتواني حركتي گردن دندانپزشكان(NPDS) وعدم تقارن دامنه حركتي گردن رابطه مستقيم و مثبتي با ضريب همبستگي82/0وجوددارد. همچنين بين محدوديت هاي عملكردي گردن(NDI) و عدم تقارن دامنه حركتي گردن رابطه مستقيم مشاهده شده است(87/0r=). براساس نتايج اين تحقيق،با افزايش ميزان درد گردن و محدويت عملكردي در بين دندانپزشكان،عدم تقارن حركتي بيشتري دربين آنها مشاهده شده است. بحث ونتيجه گيري تحقيقات نشان مي دهد كه درد گردن و شانه در بين دندانپزشكان شايع ترين اختلال جسماني شغلي مي باشد (3) كه اين مشكلات اسكلتي- عضلاني باعث كاهش عمر خدمات مفيد خواهد شد.نتيجه تحقيق حاضر نيز بيان مي كند كه بين ناتواني و درد گردن و متغير عدم تقارن حركتي گردن در بين دندانپزشكان ارتباط معني داري وجوددارد. بنابراين مي توان از عدم تقارن حركتي بعنوان شاخصي براي بررسي ناتواني حركتي گردن استفاده كرد.