ارتباط بين سفتي پا با حداكثر ارتفاع دستيابي در پرش عمودي كانترموومنت ورزشكاران نخبه و مبتدي

مقدمه: سفتي، به‌عنوان معياري براي تعيين ميزان خاصيت الاستيك بدن به كار مي‌رود و ميزان بهينه‌ي آن براي الگوهاي حركتي مختلف، متفاوت است. يكي از روش‌هاي محاسبه‌ي سفتي، استفاده از مدل جرم-فنر است كه كل پا را با يك فنر ساده‌ي خطي مدل مي‌كند. هدف از اين مطالعه، ارتباط بين سفتي پا با حداكثر ارتفاع دستيابي در پرش عمودي كانترموومنت ورزشكاران نخبه و مبتدي بود. مواد و روش‌ها: 30 آزمودني شامل 8 بازيكن بسكتبال، 8 بازيكن هندبال و4 بازيكن فوتبال سطح اول كشور و 10 نفر ورزشكار مبتدي تربيت‌بدني و علوم ورزشي با ميانگين سن 24/6 سال و ميانگين وزن 85/6 kg به‌عنوان نمونه در دسترس و به‌طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. ضرايب سفتي اندام تحتاني حين انجام حركت هاپينگ(پرش‌هاي عمودي متوالي) محاسبه و ارتباط آن با ارتفاع‌هاي به‌دست‌آمده در آزمون‌ پرش‌ها، با استفاده از روش آماري همبستگي پيرسون در سطح معناداري 05/0 مورد تحليل قرار گرفت. مقادير سفتي به‌دست‌آمده در تحقيق حاضر در توافق با مطالعات پيشين بودند، و ارتباط معنادار سفتي با پرش كانترموومنت با دستان آزاد و دست روي كمر مشاهده شد. نتيجه-گيري نهايي: با توجه به نتايج افزايش سفتي پا، كاهش پرش كانترموومنت(با دستان آزاد و دست روي كمر) را نشان داد. مي‌توان به مربيان و ورزشكاران توصيه كرد براي پيشگيري از آسيب و افزايش ارتفاع پرش از تمرينات اكسنتريك كه باعث كاهش سفتي مي‌شود، استفاده كنند.