بررسي توان گسترش اكوتوريسم ورزشي با تركيبي از ورزش هاي همگاني و بازي هاي بومي - محلي

مقدمه: شرايط طبيعي و فرهنگي كشور، توان توسعه اكوتوريسم ورزشي را در پيوند با توسعه ورزش هاي همگاني و بازي هاي بومي- محلي افزايش داده است. هدف اين مقاله مروري نيز بررسي ابعاد توان پيوند اين سه موضوع اصلي است. روش شناسي: اين تحقيق از نوع توصيفي و مروري است كه در آن 150مقاله مربوط به توريسم و توريسم ورزشي در ايران و 25 مقاله لاتين، تحليل و مفاهيم مختلف اين حوزه ها در يك مدل مفهومي ارايه شده اند. نتايج: نتايج مرور مقالات نشان مي دهد كه اكثر مقالات گردشگري در ايران بر جاذبه هاي طبيعي با جهت گيري ورزشي تاكيد داشته اند و مطالعات توريسم ورزشي نيز عمدتا بر توريسم رويدادها و فقط بر عامل ورزشكار و تماشاگران همراه متمركز بوده اند. در صورتي كه ايران در كنار جاذبه هاي طبيعي داراي تنوع فرهنگ حركتي است كه در تركيب با هم مي توانند توان اكوتورسيم ورزشي براي توسعه ورزش همگاني را افزايش دهند. بنابراين با طبقه بندي مناطق جغرافيايي كشور به 5 حوزه اكوتوريستي؛ مي توان ورزش هايي مانند دامنه نوردي؛ ماهيگيري؛ ورزش هاي زمستاني؛ ورزش هاي ساحلي و آبي؛ بيابانگردي و كويرنوردي؛ طبيعت درماني؛ كوهنوردي و غارنوردي را با ديگر بازي هاي محلي پيوند زد و در نتيجه به گسترش ورزش هاي همگاني كمك كرد. بحث و نتيجه گيري: اين رويكرد بنا به مصالح سياسي و اجتماعي- فرهنگي، كشور ما بسيار كاربردي و قابليت گسترش بالايي دارد. البته چنين ظرفيتي براي تركيب ورزش هاي هيجان انگيز و ماجراجويانه نيز وجود دارد. بنا براين ، تلفيق دو مقوله اكوتوريسم و ورزش در شرايط كنوني كشور مي تواند راه گشاي مشكلات موجود در اين دو صنعت باشد.